Komunikaty prasowe

1 października 2014: Instrument Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w należącym do Obserwatorium ESO La Silla w Chile posłużył do uzyskania pięknego, usianego niebieskimi gwiazdami, zdjęcia bogatej gromady otwartej gwiazd znanej jako Messier 11, a także pod określeniami NGC 6705 i Gromada Dzika Kaczka.

17 września 2014: Od dziesięcioleci naukowcy wierzyli, że zderzenia galaktyk (galaktyczne mergery) skutkują zazwyczaj wytworzeniem galaktyk eliptycznych. Ale teraz badacze korzystający z ALMA i innych radioteleskopów po raz pierwszy znaleźli bezpośredni dowód na to, że w ten sposób mogą powstawać także galaktyki z dyskami i że proces ten jest całkiem powszechny. Zaskakujący rezultat może stanowić wyjaśnienie dlaczego w kosmosie istnieje tak wiele galaktyk spiralnych podobnych do Drogi Mlecznej.

10 września 2014: Na nowym zdjęciu z teleskopu VST (VLT Survey Telescope) w Obserwatorium Paranal w północnym Chile widać wielki zbiór gwiazd – gromadę kulistą Messier 54. Gromada wygląda bardzo podobnie do wielu innych, ale skrywa pewien sekret. Messier 54 nie należy do Drogi Mlecznej, jest natomiast częścią małej satelitarnej Galaktyki Karłowatej w Strzelcu. To nietypowe umiejscowienie pozwoliło astronomom wykorzystać teleskop VLT (Very Large Telescope – Bardzo Duży Teleskop) do sprawdzenia czy w gwiazdach poza Drogą Mleczną także występują nieoczekiwanie małe poziomy pierwiastka litu.

3 września 2014: Lupus 4, nagromadzenie pyłu i gazu w kształcie pająka, przesłania gwiazdy w tle niczym ciemne chmury w bezksiężycową noc. Ale obecnie zaciemnione, gęste zasoby materii w obłokach takich jak Lupus 4 to miejsca narodzin nowych gwiazd, które za jakiś czas rozpoczną swoje świetliste życie. Do wykonania zdjęcia użyto instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie ESO w Obserwatorium La Silla w Chile.

26 sierpnia 2014: Międzynarodowy zespół astronomów użył Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), a także wielu innych teleskopów naziemnych i kosmicznych, do uzyskania najlepszego obrazu kolizji pomiędzy dwoma galaktykami, która nastąpiła gdy Wszechświat miał zaledwie połowę obecnego wieku. Badacze skorzystali z pomocy szkła powiększającego o rozmiarach galaktyki, aby dostrzec normalnie niewidoczne szczegóły. Nowe badania galaktyki H-ATLAS J142935.3-002836 dowiodły, że ten złożony i odległy obiekt wygląda podobnie jak dobrze znane i znacznie bliższe zderzenia galaktyk o nazwie Galaktyki Anteny (Antennae Galaxies).

20 sierpnia 2014: Zdjęcie prezentuje dwa obszary powstawania gwiazd w południowej Drodze Mlecznej. Wykonano je za pomocą instrumentu instrumentu Wide Field Imager w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Pierwszy z obszarów, po lewej, jest zdominowany przez gromadę gwiazd NGC 3603, oddaloną od nas o 20 tysięcy lat świetlnych, położoną w ramieniu spiralnym Kila-Strzelca. Drugi obiektów, po prawej, to zbiorowisko świecącego gazu o nazwie NGC 3576, umiejscowiona o połowę bliżej.

6 sierpnia 2014: VLT Survey Telescope (VST) w Obserwatorium ESO Paranal w Chile sfotografował na pięknym, szczegółowym zdjęciu galaktykę Messier 33. Ta galaktyka spiralna jest drugą pod względem odległości dużą galaktyką w pobliżu Drogi Mlecznej. Zawiera wiele jasnych gromad gwiazd oraz obłoków gazu i pyłu. Nowe zdjęcie to jeden z najbardziej szczegółowych szerokokątnych widoków opisywanego obiektu, wyraźnie ukazujący wiele świecących na czerwono obłoków gazu w ramionach spiralnych.

30 lipca 2014: Astronomowie korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) odkryli dziwnie ułożone dyski gazowe, w których powstają planety. Dyski znajdują się wokół dwóch młodych gwiazd w układzie podwójnym HK Kauri. Najnowsze obserwacje z ALMA dostarczyły najlepszego jak dotąd obrazu dysków protoplanetarnych w układzie podwójnym gwiazd. Uzyskane wyniki pomogą także w wyjaśnieniu dlaczego tak wiele egzoplanet – w przeciwieństwie do planet Układu Słonecznego – ma orbity o bardzo dużym mimośrodzie lub nachyleniu. Wyniki ukażę się 31 lipca 2014 r. w czasopiśmie „Nature”

23 lipca 2014: Na tym pięknym, nowym zdjęciu z Obserwatorium ESO La Silla w Chile widać młode gwiazdy tłoczące się na tle obłoków świecącego gazu i pasm pyłu. 10 milionów lat temu gromada gwiazd, znana jako NGC 3293, była tylko obłokiem gazu i pyłu, ale gdy zaczęły powstawać gwiazdy, stała się jasną grupą w obecnym kształcie. Podobne gromady są kosmicznymi laboratoriami, które pozwalają astronomom poznać sposób ewolucji gwiazd.

9 lipca 2014: Grupie astronomów udało się prześledzić powstawanie pyłu w czasie rzeczywistym – w następstwie wybuchu supernowej. Po raz pierwszy naukowcy pokazali, że fabryki kosmicznego pyłu tworzą ziarna w dwuetapowym procesie, rozpoczynającym się krótko po eksplozji i przebiegającym przez kolejne lata. Zespół wykorzystał należący do ESO teleskop VLT w północnym Chile, aby przeanalizować światło od supernowej SN2010jl gdy powoli słabł jej blask. Najnowsze wyniki zostały opublikowane 9 lipca 2014 r. w internetowej wersji czasopisma Nature.

2 lipca 2014: Mało znany obłok kosmicznego gazu i pyłu o nazwie Gum 15 jest miejscem narodzin i domem młodych, gorących gwiazd. Gwiazdy te - piękne i śmiertelnie niebezpieczne – uformowały wygląd swojej macierzystej mgławicy, a w miarę dorastania ostatecznie spowodują jej zniszczenie.

19 czerwca 2014: Dzisiaj odbyła się uroczystość mająca zaznaczyć kolejny ważny krok w procesie budowy Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (ang. European Extremely Large Telescope, w skrócie E-ELT). Wysadzona została część wysokiej na 3000 metrów n.p.m. góry Cerro Armazones, jako jeden z etapów wyrównywania wierzchołka pod budowę największego teleskopu optycznego/podczerwonego na świecie.

11 czerwca 2014: Obserwacje za pomocą Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) pozwoliły po raz pierwszy wykonać mapy gazu molekularnego i pyłu w macierzystych galaktykach błysków gamma (GRB) – największych eksplozji we Wszechświecie. Zupełną niespodzianką było zaobserwowane mniejszej ilości gazu niż oczekiwano, a znacznie więcej pyłu, co powoduje, że niektóre z rozbłysków gamma można nazwać „ciemnymi błyskami gamma”. Wyniki badań ukażą się 12 czerwca 2014 r. w czasopiśmie „Nature” i będą pierwszą opublikowaną pracą naukową ALMA na temat rozbłysków gamma. Publikacja pokazuje potencjał ALMA w lepszym zrozumieniu tych obiektów.

4 czerwca 2014: Instrument SPHERE — Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch — został zainstalowany na należącym do ESO teleskopie VLT w Obserwatorium Paranal w Chile. Uzyskano dla niego tzw. pierwsze światło. To potężne urządzenie do poszukiwania i badania planet pozasłonecznych (egzoplanet) korzysta jednocześnie z kilku zaawansowanych technik. Oferuje znacząco lepszą wydajność niż dotychczas istniejące instrumenty i uzyskało imponujące widoki dysków pyłowych wokół pobliskich gwiazd oraz innych obiektów w trakcie pierwszych dni obserwacji. Instrument SPHERE został zaprojektowany i zbudowany przez konsorcjum wielu europejskich instytutów kierowane przez Institut de Planétologie et d'Astrophysique de Grenoble we Francji, we współpracy z ESO. Naukowcy spodziewają się, że zrewolucjonizuje szczegółowe badania planet pozasłonecznych i dysków okołogwiazdowych.

21 maja 2014: Pełne kolorów zdjęcie z 2,2-metrowego teleskopu MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile prezentuje gromadę gwiazd NGC 3590. Na tle krajobrazu ciemnych pasm pyłu i bogato ubarwionych obłoków świecącego gazu widać jasno błyszczące gwiazdy. To małe gwiezdne zgromadzenie daje astronomom informacje na temat powstawania i ewolucji gwiazd – a także wskazówki dotyczące struktury ramion spiralnych naszej galaktyki.

14 maja 2014: Magnetary są dziwacznymi, supergęstymi pozostałościami po wybuchu supernowej. Są najsilniejszymi znanymi magnesami we Wszechświecie – miliony razy mocniejszymi niż najsilniejsze magnesy na Ziemi. Zespół europejskich astronomów, który użył należącego do ESO teleskopu VLT, uważa że po raz pierwszy odkrył gwiazdowego towarzysza magnetara. Odkrycie pomaga w wyjaśnieniu w jaki sposób powstają magnetary – co jest zagadką od 35 lat – oraz dlaczego ta konkretna gwiazda nie zapadła się w czarną dziurę, jakby to przewidywali astronomowie.

30 kwietnia 2014: Obserwacje przeprowadzone za pomocą należącego do ESO teleskopu VLT (Very Large Telescope) pozwoliły na ustalenie po raz pierwszy okresu rotacji planety pozasłonecznej. Okazało się, że jeden „dzień” na Beta Pictoris b trwa zaledwie osiem godzin. To znacznie krócej niż na jakiejkolwiek planecie w Układzie Słonecznym – równik planety Beta Pictoris b porusza się z prędkością prawie 100 000 km/h. Związek pomiędzy masą, a tempem obrotu, obserwowany w Układzie Słonecznym, może być teraz badany także w przypadku planet pozasłonecznych. Podobne techniki pozwolą astronomom na wykonanie w przyszłości szczegółowych map planet pozasłonecznych za pomocą Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (E-ELT).

16 kwietnia 2014: Nowe zdjęcie z Obserwatorium ESO La Silla w Chile prezentuje obłok wodoru o nazwie Gum 41. W środku tej mało znanej mgławicy znajdują się jasne, gorące, młode gwiazdy, których energetyczne promieniowanie powoduje, że wodór wokół świeci w charakterystycznym czerwonym odcieniu.

9 kwietnia 2014: Astronomowie korzystający z teleskopu VLT w Chile wykonali przykuwające wzrok zdjęcie mgławicy planetarnej PN A66 33, znanej lepiej pod oznaczeniem Abell 33. Niebieska bańka, która powstała gdy starzejąca się gwiazd odrzuciła swoje zewnętrzne warstwy, jest przypadkowo widoczna na niebie obok innej gwiazdy, a razem tworzą kształt bardzo podobny do pierścionka zaręczynowego z diamentem. Kosmiczny klejnot jest nietypowo symetryczny na niebie, wydaje się prawie idealnie okrągły.

2 kwietnia 2014: Nowe zdjęcie z 2,2-metrowego teleskopu MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile pokazuje dwie kontrastujące ze sobą galaktyki: NGC 1316 oraz jej mniejszą sąsiadkę NGC 1317. Są one całkiem blisko siebie w przestrzeni kosmicznej, ale mają bardzo różne historie życia. Mała galaktyka spiralna NGC 1317 wiodła spokojne życie, natomiast NGC 1316 w trakcie swojej pełnej przemocy historii wchłonęła kilka innych galaktyk i prezentuje blizny po minionych walkach.

26 marca 2014: Obserwacje wykonane w wielu miejscach w Ameryce Południowej, w tym w Obserwatorium ESO La Silla, doprowadziły do niespodziewanego odkrycia, że odległa planetoida Chariklo jest otoczona przez dwa gęste i cienkie pierścienie. To najmniejszy obiekt, który posiada pierścienie oraz piąte ciało w Układzie Słonecznym posiadające taką strukturę (oprócz Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna). Pochodzenie pierścieni pozostaje zagadką, ale mogą być wynikiem kolizji, która utworzyła dysk. Nowe wyniki zostaną zostały opublikowane na witrynie internetowej czasopisma „Nature” 26 marca 2014 r.

12 marca 2014: Interferometr VLTI odkrył największą żółtą gwiazdę, jedną z dziesięciu największych znanych gwiazd. Hiperolbrzym posiada średnicę ponad 1300 razy większą niż średnica Słońca. Jest częścią układu podwójnego, którego drugi składnikiem znajduje się tak blisko, że jest w kontakcie z główną gwiazdą. Obserwacje rozciągające się na sześćdziesiąt lat, w tym dokonane przez miłośników astronomii, wskazują także, że ten rzadki obiekt zmienia się bardzo gwałtownie i natrafiliśmy na bardzo krótkotrwałą fazę jego ewolucji.

6 marca 2014: Astronomowie korzystający z sieci teleskopów Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) w północnym Chile ogłosili dzisiaj odkrycie nagromadzenia gazowego tlenku węgla w pyłowym dysku wokół gwiazdy Beta Pictoris. Jest to niespodzianka, gdyż tego rodzaju gaz powinien być bardzo szybko zniszczony przez światło gwiazdy. Coś – prawdopodobnie częste zderzenia pomiędzy małymi lodowymi obiektami, np. kometami – musiało spowodować, że gaz jest stale uzupełniany. Najnowsze wyniki badań zostały opublikowane dzisiaj w czasopiśmie „Science”.

5 marca 2014: Nowy, innowacyjny instrument o nazwie MUSE (Multi Unit Spectroscopic Explorer) został zainstalowany na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) w Obserwatorium ESO Paranal w północnym Chile. W trakcie pierwszego okresu bardzo udanych obserwacji MUSE obserwował odległe galaktyki, jasne gwiazdy i inne obiekty testowe.

19 lutego 2014: Nowe zdjęcie z Obserwatorium ESO La Silla w Chile pokazuje jasną gromadę gwiazd Messier 7. Można ją łatwo dostrzec gołym okiem w gwiazdozbiorze Skorpiona, jest jedną z najjaśniejszych gromad otwartych na niebie, co czyni ją ważnym obiektem badań astronomicznych.

5 lutego 2014: Teleskop Nowej Technologii (NTT), należący do ESO, został użyty do znalezienie pierwszego dowodu na to, że planetoidy mogą mieć znacznie zróżnicowaną strukturę wewnętrzną. Dzięki wykonaniu niesamowicie precyzyjnych pomiarów astronomowie odkryli, że różne części planetoidy Itokawa mają różne gęstości. Odkrycie co znajduje się pod powierzchnią może oprócz ujawnienia sekretów powstania planetoidy, rzucić także światło na to, co dzieje się z obiektami, które zderzają się w Układzie Słonecznym, a nawet dostarczyć wskazówek dotyczących powstawania planet.

29 stycznia 2014: Należący do ESO Bardzo Duży Teleskop (VLT) został wykorzystany do utworzenia pierwszej w historii mapy pogody na powierzchni najbliższego względem Ziemi brązowego karła. Międzynarodowy zespół opracował mapę ciemnych i jasnych obszarów na WISE J104915.57-531906.1B, który jest nieformalnie znany także jako Luhman 16B i jest jednym z dwóch niedawno odkrytych brązowych karłów, tworzących układ podwójny w odległości zaledwie sześciu lat świetlnych od Słońca. Najnowsze wyniki zostaną opublikowane 30 stycznia 2014 roku w czasopiśmie „Nature”.

22 stycznia 2014: VLT Survey Telescope (VST) w Obserwatorium ESO Paranal w Chile wykonał bogate w szczegóły zdjęcie Mgławicy Laguna. W tym olbrzymim obłoku gazu i pyłu intensywnie tworzą się jasne nowe gwiazdy, są tam też młode gromady gwiazd. Fotografia jest niewielką częścią jednego z jedenastu publicznych przeglądów nieba prowadzonych obecnie za pomocą teleskopów ESO. Wspólnie dostarczą ogromnej spuścizny publicznie dostępnych danych dla światowej społeczności astronomicznej.

15 stycznia 2014: Astronomowie użyli należącego do ESO łowcy planet HARPS w Chile, a także kilku innych teleskopów na świecie, aby odkryć trzy planety okrążające gwiazdy w gromadzie Messier 67. Mimo, że do tej pory potwierdzonych jest ponad tysiąc planet poza Układem Słonecznym, tylko garstka została wykryta w gromadach gwiazd. Wyjątkowa z nowych egzoplanet krąży po orbicie wokół gwiazdy, która jest rzadką bliźniaczką Słońca – gwiazdą we wszystkich aspektach prawie identyczną jak Słońce.

6 stycznia 2014: Za pomocą Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) zaobserwowano po raz pierwszy pozostałości po niedawnej supernowej, pełne świeżo utworzonego pyłu. Jeżeli odpowiednio dużo tego pyłu przemieści się do przestrzeni międzygwiazdowej, może to stanowić wytłumaczenie sposobu w jaki wiele galaktyk uzyskało swój pyłowy, mroczny wygląd.

5 grudnia 2013: 4 grudnia 2013 r. w siedzibie ESO w Garching koło Monachium w Niemczech odbyła się oficjalna uroczystość inauguracji nowego rozszerzenia budynków biurowych ESO. W uroczystości wzięli udział członkowie Rady ESO, przedstawiciele lokalnych władz, architekci Auer+Weber+Assoziierte, główni wykonawca BAM Deutschland AG oraz zarząd ESO.

3 grudnia 2013: ESO otrzymało dofinansowanie budowy planetarium i centrum wystawowego w pobliżu swojej siedziby w Garching koło Monachium w Niemczech. Centrum będzie wspaniałym miejscem do prezentowania astronomii społeczeństwu. Umożliwiła to fundacja Klaus Tschira Stiftung, który zaoferowała całkowite sfinansowanie budowy.

27 listopada 2013: Wielki Obłok Magellana jest jedną z najbliższych galaktyk względem naszej własnej. Astronomowie użyli mocy Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) do zbadania jednego z mniej znanych obszarów tej galaktyki. Nowe zdjęcie pokazuje obłoki gazu i pyłu, w których rodzą się nowe gwiazdy, kształtujące następnie swoje otoczenie w dziwne wzory. Zdjęcie prezentuje także efekty śmierci gwiazdy – włókna utworzone w wyniku wybuchu supernowej.

13 listopada 2013: Astronomowie z ESO wykonali najlepsze jak dotąd zdjęcie interesujących obłoków wokół gromady gwiazd NGC 3572. Fotografia pokazuje w jaki sposób obłoki gazu i pyłu zostały ukształtowane w fantazyjne pęcherzyki, łuki i inne dziwne struktury, określane jako „trąby słoni”. Takiego ukształtowania dokonały wiatry gwiazdowe wiejące od zgrupowania młodych, gorących gwiazd. Najjaśniejsze z gwiazd gromady są znacznie masywniejsze od Słońca i skończą swoje życia w wybuchach supernowych.

6 listopada 2013: Dzisiaj mija 50. rocznica rozpoczęcia bardzo udanego związku pomiędzy ESO, a Chile, który pozwolił europejskiej i chilijskiej astronomii osiągnąć nowe granice nauki, technologii i kultury.

28 października 2013: Podczas uroczystości, która odbyła się wczoraj w Obserwatorium ESO Paranal na chilijskiej pustyni Atakama, prezydent Chile, Sebastián Piñera, przekazał podpisane niedawno dokumenty, zgodnie z którymi rząd chilijski przekazuje ESO tereny wokół Cerro Armazones. Jest to góra o wysokości 3060 metrów n.p.m., znajdująca się 20 kilometrów od Cerro Paranal (domu Bardzo Dużego Teleskopu – VLT). Cerro Armazones będzie przyszłym domem dla Ogromnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (E-ELT).

16 października 2013: Dwa międzynarodowe zespoły badawcze astronomów wykorzystały moc Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) do zbadania dżetów z olbrzymich czarnych dziur w centrach galaktyk i do obserwacji w jaki sposób obiekty te wpływają na swoje otoczenie. Uzyskano najlepszy obraz gazu molekularnego wokół pobliskiej, spokojnej czarnej dziury, a także niespodziewany przebłysk podstawy potężnego dżetu w pobliżu odległej czarnej dziury.

9 października 2013: Bardzo Duży Teleskop (VLT), należący do ESO, uzyskał szczegółowy obraz mgławicy IC 2200, nazywanej też Toby Jug. Jest to obłok gazu i pyłu otaczający czerwonego olbrzyma. Zdjęcie pokazuje charakterystyczną łukową strukturę mgławicy, która zgodnie ze swoją nazwą wygląda nieco jak pewien typ dzbanka lub pucharu, określanego w języku angielskim jako „Toby Jug”.

1 października 2013: Ostatnia antena dla projektu Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) została właśnie przekazana Obserwatorium ALMA. 12-metrową czaszę wyprodukowało europejskie konsorcjum AEM. Jest to jednocześnie zakończenie sukcesem największego jak dotąd kontraktu ESO, obejmującego 25 europejskich anten.

25 września 2013: Na APEX (Atacama Pathfinder Experiment) został zainstalowany nowy instrument o nazwie ArTeMiS. APEX to teleskop 12-metrowej średnicy położony wysoko nad poziomem morza na pustyni Atakama, który działa na falach milimetrowych i submilimetrowych – pomiędzy zakresem podczerwonym, a falami radiowymi widma elektromagnetycznego. Będzie cennym narzędziem dla astronomów do spoglądania w głąb Wszechświata. Nowa kamera dostarczyła już szczegółowego i widowiskowego zdjęcia Mgławicy Kocia Łapa.

18 września 2013: Świecące zbiorowisko obłoków gazu, widoczne na tym nowym zdjęciu, tworzy olbrzymią gwiezdną wylęgarnię o nazwie Mgławica Krewetka (Prawn Nebula). Fotografia, którą uzyskano za pomocą teleskopu VST w Obserwatorium ESO Paranal w Chile, może być najlepszym wykonanym zdjęciem tego obiektu. Pokazuje gromadki gorących, nowo narodzonych gwiazd położonych wśród obłoków tworzących mgławicę.

12 września 2013: Dwie grupy astronomów użyły danych z teleskopów ESO do opracowania najlepszej trójwymiarowej mapy centralnych części Drogi Mlecznej. Odkryto, że wewnętrzne obszary z niektórych kątów widzenia przybierają kształt orzeszka ziemnego, albo litery X. Ten dziwny kształt został wykryty przy użyciu publicznie dostępnych danych z teleskopu VIST do przeglądów nieba, razem z pomiarami ruchów setek bardzo słabych gwiazd w centralnym zgrubieniu.

4 września 2013: Astronomowie użyli należącego do ESO Teleskopu Nowej Technologii (NTT) oraz należącego do NASA/ESA Kosmicznego Teleskopu Hubble'a (HST) do zbadania ponad 100 mgławic planetarnych w centralnym zgrubieniu naszej Galaktyki. Odkryli, że członkowie tej kosmicznej rodziny w kształcie motyli, są w tajemniczy sposób nachyleni względem płaszczyzny Galaktyki – rezultat zaskakujący, gdy weźmiemy pod uwagę różne historie i własności obiektów.

28 sierpnia 2013: Międzynarodowy zespół prowadzony przez astronomów z Brazylii użył Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) do zidentyfikowania i zbadania najstarszej znanej bliźniaczki Słońca. Położona 250 lat świetlnych od Ziemi gwiazda HIP 102152 jest podobna do Słońca bardziej niż jakakolwiek inna – z wyjątkiem takim, że ma prawie cztery miliardy lat więcej. Starsza, ale prawie identyczna bliźniaczka daje nam niespotykaną szansę na zobaczenie jak Słońce będzie wyglądać w takim wieku. Nowe obserwacje dostarczają po raz pierwszy także wyraźnego powiązania pomiędzy wiekiem gwiazdy, a jej zawartością litu. Dodatkowo sugerują, że HIP 102152 może posiadać skalistą planetę typu ziemskiego.

20 sierpnia 2013: Astronomowie korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) uzyskali zbliżenie na strumień materii poruszający się od nowo narodzonej gwiazdy. Analizując promieniowanie od molekuł tlenku węgla w obiekcie Herbig-Haro 46/47, odkryli, że jego dżety są jeszcze bardziej energetyczne niż sądzono do tej pory. Nowe, bardzo szczegółowe obrazy ujawniły także wcześniej nieznany dżet poruszający się w zupełnie innym kierunku.

7 sierpnia 2013: Należący do ESO Bardzo Duży Teleskop (VLT) sfotografował intrygujący obszar gwiazdotwórczy w Wielkim Obłoku Magellana – jednej z satelitarnych galaktyk Drogi Mlecznej. Wyraźne zdjęcie ukazuje dwa wyróżniające się, świecące obłoki gazu: czerwony NGC 2014 i niebieski NGC 2020. Mimo że są bardzo różne, oba zostały wyrzeźbione przez potężne wiatry gwiazdowe od ekstremalnie gorących, nowo narodzonych gwiazd, które oprócz tego wysyłają promieniowanie, powodując że gaz jasno świeci.

24 lipca 2013: Nowe obserwacje z teleskopu ALMA w Chile dały astronomom najlepszy jak do tej pory obraz tego, w jaki sposób gwałtowne procesy powstawania gwiazd mogą wydmuchać gaz z galaktyki i spowodować braki paliwa do tworzenia i ewolucji przyszłych generacji gwiazd. Dramatyczne zdjęcie pokazuje olbrzymi wypływ gazu molekularnego wyrzuconego przez obszary gwiazdotwórcze w niedalekiej Galaktyce w Rzeźbiarzu. Te nowe wyniki pomogą wyjaśnić dziwny niedostatek bardzo masywnych galaktyk we Wszechświecie. Badania opublikowano 25 lipca 2013 r. w czasopiśmie „Nature”.

18 lipca 2013: Po raz pierwszy sfotografowano linię śniegu w odległym, młodym systemie planetarnym. Linia śniegu, położona w dysku wokół podobnej do Słońca gwiazdy TW Hydrae, może powiedzieć nam wiele o powstawaniu planet i komet, czynnikach decydujących o ich budowie oraz o historii Układu Słonecznego. Wyniki opublikowano dzisiaj w Science Express.

17 lipca 2013: Nowe obserwacje z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) po raz pierwszy pokazują obłok gazu rozrywany przez supermasywną czarną dziurę w centrum galaktyki. Obłok jest obecnie rozciągnięty w tak dużym stopniu, że jego czoło przeszło przez najbliższy punkt i oddala się od czarnej dziury z prędkością ponad 10 milionów km/h, podczas gdy ogon nadal spada na czarną dziurę.

10 lipca 2013: Nowe obserwacje wykorzystujące Atacama Large Millimeter/submillimeter array (ALMA) dały astronomom najlepszy jak dotąd wgląd na monstrualną gwiazdę będącą w trakcie procesu formowania się z ciemnego obłoku. Odnaleziono gwiezdne łono o masie 500 razy większej niż słoneczna – największe zaobserwowane w Drodze Mlecznej – które cały czas rośnie. Gwiazdowy embrion wewnątrz obłoku żarłocznie pożywia się materią, która spada do wewnątrz. Obłok powinien doprowadzić do narodzin bardzo jasnej gwiazdy o masie do 100 mas Słońca.

4 lipca 2013: Astronomowie korzystający z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) zaobserwowali odległą galaktykę łakomie pożerającą znajdujący się w pobliżu gaz. Można zauważyć, że gaz porusza się w stronę galaktyki, tworząc strumień, który zarówno napędza powstawanie gwiazd, jak i zwiększa rotację galaktyki. Jest to najlepszy bezpośredni dowód obserwacyjny popierający teorię, że galaktyki przyciągają i pochłaniają otaczającą je materię, co prowadzi do wzrostu ich rozmiarów i tworzenia gwiazd. Wyniki ukażą się 5 lipca 2013 r. w czasopiśmie „Science”.

1 lipca 2013: Trójwymiarowa produkcja “Hidden Universe” będzie pokazywana na olbrzymich ekranach w kinach IMAX® na całym świecie. Światowa premiera nastąpiła 28 czerwca 2013 r. w Great Lakes Science Center w Cleveland, Ohio, USA oraz 29 czerwca w Tycho Brahe Planetarium w Kopenhadze w Danii. Film pokazuje najnowocześniejsze teleskopy na filmie poklatkowym z hipnotyzującymi trójwymiarowymi strukturami niebieskimi i symulacjami 3D pokazującymi ewolucję Wszechświata.

25 czerwca 2013: Zespół astronomów połączył nowe obserwacje Gliese 667C z dotychczasowymi danymi ze spektrografu HARPS z 3,6-metrowego teleskopu w Chile, odkrywając, że system posiada co najmniej sześć planet. Pobito rekord: trzy planety są super-Ziemiami znajdującymi się w strefie wokół gwiazdy, w której może występować woda w stanie ciekłym, co czyni je potencjalnymi kandydatkami do występowania życia. Jest to pierwszy system posiadający całkowicie wypełnioną ekostrefę.

20 czerwca 2013: Należący do ESO interferometr Bardzo Dużego Teleskopu (VLTI) zebrał najdokładniejsze jak dotąd obserwacje pyłu wokół olbrzymiej czarnej dziury w centrum galaktyki aktywnej. Zamiast, jak przypuszczano, pyłu rozmieszczonego w torusie o kształcie ciastka, astronomowie odkryli, że większość pyłu znajduje się ponad i poniżej torusa. Uzyskane obserwacje pokazują, że pył jest odsuwany od czarnej dziury jako chłodny wiatr – zaskakujące odkrycie, które stawia wyzwanie obecnym teoriom i wskazuje w jaki sposób supermasywne czarne dziury ewoluują i oddziałują ze swoim otoczeniem.

12 czerwca 2013: Astronomowie korzystający z 1,2-metrowego teleskopu Eulera w Obserwatorium ESO La Silla w Chile odkryli nowy typ gwiazd zmiennych. Odkrycie opiera się na wykryciu bardzo niewielkich zmian w jasności gwiazd w gromadzie. Obserwacje ujawniły nieznane wcześniej własności tych gwiazd, które stanowią wyzwanie dla obecnych teorii i powodują pytania na temat przyczyn zmienności.

6 czerwca 2013: Astronomowie korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) uzyskali obraz obszaru wokół młodej gwiazdy, w którym cząstki pyłu mogą zwiększać swoje rozmiary poprzez gromadzenie się razem. Po raz pierwszy wyraźnie zaobserwowano tego typu pułapkę na pył oraz opracowano jej model. Rozwiązuje to długotrwałą zagadkę na temat tego w jaki sposób cząstki pyłu w dyskach zwiększają swoje rozmiary tak, aby mogły w końcu utworzyć komety, planety i inne skaliste ciała. Wyniki badań zostaną opublikowane 7 czerwca 2013 r. w czasopiśmie „Science”

3 czerwca 2013: Zespół astronomów korzystający z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) sfotografował słaby obiekt poruszający się obok jasnej gwiazdy. Przy szacowanej masie od czterech do pięciu mas Jowisza może to być najmniej masywna planeta poza Układem Słonecznym zaobserwowana bezpośrednio. Odkrycie jest ważnym wkładem w nasze zrozumienie powstawania i ewolucji systemów planetarnych.

29 maja 2013: Astronomowie spodziewają się, że gwiazdy takie jak Słońce utracą atmosfery pod koniec swojego życia. Ale nowe obserwacje olbrzymiej gromady gwiazd, wykonane za pomocą należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT), pokazały – wbrew wszelkim oczekiwaniom – że większość zbadanych gwiazd w ogóle nie dociera do tego stadium w trakcie swojego życia. Międzynarodowy zespół naukowców odkrył, że ilość sodu w gwiazdach jest bardzo dobrym wskaźnikiem tego, w jaki sposób skończy się ich życie.

23 maja 2013: ESO celebruje 15-lecie Bardzo Dużego Teleskopu – najbardziej zaawansowanego instrumentu optycznego na świecie – i z tej okazji prezentujemy nowe zdjęcie spektakularnego obszaru narodzin gwiazd. Fotografia ukazuje grube „plamy” pyłu rozmieszczone na tle świecącego na różowo gazu. Obiekt jest znany astronomom jako IC 2944. Ciemne obszary przypominają krople atramentu unoszące się na powierzchni koktajlu truskawkowego, ich kapryśne kształty zostały wyrzeźbione przez intensywne promieniowanie pochodzące od pobliskich, jasnych, młodych gwiazd.

15 maja 2013: Nowy, dramatyczny obraz kosmicznych obłoków w konstelacji Oriona ukazuje coś, co wygląda jak ognista wstęga na niebie. Pomarańczowy kolor reprezentuje słabe światło pochodzące od ziaren chłodnego pyłu międzygwiazdowego, na falach o długościach zbyt dużych do dostrzeżenia przez ludzkie oko. Obserwacje zostały wykonane za pomocą użytkowanego przez ESO teleskopu APEX (Atacama Pathfinder Experiment) w Chile.

2 maja 2013: Duński teleskop 1,54-metrowy w Obserwatorium ESO La Silla w Chile wykonał zdjęcie NGC 6559, obiektu, który prezentuje anarchię panującą gdy gwiazdy formują się wewnątrz obłoku międzygwiazdowego.

25 kwietnia 2013: Astronomowie użyli Bardzo Dużego Teleskopu (należącego do ESO), a także radioteleskopów z całego świata, aby znaleźć i zbadać dziwaczną gwiezdną parę składającą się z najbardziej masywnej gwiazdy neutronowej odkrytej do tej pory, okrążającej białego karła. Ten nowy, dziwny układ podwójny pozwala na testy teorii grawitacji Einsteina – ogólnej teorii względności – w sposób, jaki nie był wcześniej dostępny. Jak dotąd nowe obserwacje idealnie zgadzają się z przewidywaniami teorii względności, natomiast są niezgodne z niektórymi alternatywnymi teoriami. Wyniki ukażą się 26 kwietnia 2013 r. w czasopiśmie Science.

17 kwietnia 2013: Zespół astronomów wykorzystał nowy teleskop ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) do ustalenia położenia ponad 100 najbardziej płodnych galaktyk gwiazdotwórczych we wczesnym Wszechświecie. ALMA ma taką moc, że w ciągu zaledwie kilku godzin instrument wykonał tyle obserwacji galaktyk, ile podobne teleskopy na całym świecie w ciągu ostatniej dekady.

10 kwietnia 2013: Nowe, intrygujące zdjęcie z Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) pokazuje świecącą na zielono mgławicę planetarną IC 1295, otaczającą zamgloną, umierającą gwiazdę, położoną 3300 lat świetlnych od nas w gwiazdozbiorze Tarczy. Jest to najdokładniejsze uzyskane do tej pory zdjęcie obiektu.

27 marca 2013: Te ładnie świecące na niebiesko gwiazdy to gromada NGC 2547, grupa niedawno powstałych gwiazd w południowym gwiazdozbiorze Żagla. Zdjęcie wykonano za pomocą instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile.

20 marca 2013: Około 35 milionów lat świetlnych od Ziemi, w gwiazdozbiorze Erydanu, znajduje się spiralna galaktyka NGC 1637. W 1999 roku spokojny widok tej galaktyki został wstrząśnięty przez pojawienie się bardzo jasnej galaktyki. Astronomowie badający pozostałości po tej eksplozji za pomocą należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu w Obserwatorium Paranal w Chile dostarczyli nam fantastycznego widoku tej względnie bliskiej galaktyki.

15 marca 2013: 14 marca 2013 roku Jego Wysokość Książę Danii, w towarzystwie swojej żony Jej Wysokości Księżnej, odwiedzili Obserwatorium ESO Paranal, w ramach oficjalnej wizyty w Chile. Zostali zabrani na wycieczkę po wiodących światowych urządzeniach astronomicznych w Paranal przez Dyrektora Generalnego ESO, Tima de Zeeuwa.

13 marca 2013: Obserwacje wykonane za pomocą Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) pokazują, że najgwałtowniejsze wybuchy narodzin gwiazd w kosmosie miały miejsce znacznie wcześniej niż dotychczas sądzono. Wyniki opublikowano w serii artykułów, które ukażą się 14 marca 2013 r. w „Nature” oraz w „Astrophysical Journal”. Badania są najnowszym przykładem odkryć pochodzących od nowego międzynarodowego obserwatorium ALMA, które dzisiaj zostało uroczyście otwarte.

13 marca 2013: Dzisiaj w odległej części Andów Chilijskich, podczas oficjalnej ceremonii, otwarto Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). Wydarzenie to oznacza ukończenie wszystkich głównych systemów gigantycznego teleskopu i formalne przejście z fazy budowy projektu do w pełni rozwiniętego obserwatorium. ALMA jest partnerstwem pomiędzy Europą, Ameryką Północną i Azją Wschodnią, we współpracy z Chile.

6 marca 2013: Po prawie dekadzie starannych obserwacji międzynarodowy zespół astronomów zmierzył dystans do sąsiedniej galaktyki, Wielkiego Obłoku Magellana, dokładniej niż to było czynione do tej pory. Nowe pomiary polepszają także naszą wiedzę o tempie rozszerzania się Wszechświata – stałej Hubble’a – i są kluczowym krokiem w kierunku zrozumienia natury tajemniczej ciemnej energii, która wywołuje przyspieszanie ekspansji Wszechświata. Zespół użył teleskopów z Obserwatorium ESO La Silla w Chile, a także innych instrumentów na całym świecie. Wyniki ukażą się 7 marca 2013 r. w czasopiśmie Nature.

28 lutego 2013: Astronomowie korzystający z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) wykonali bezpośrednie obserwacje obiektu, który wydaje się być właśnie powstającą planetą, ciągle jeszcze ukrytą w grubym dysku gazu i pyłu. Jeśli zostanie to potwierdzone, uzyskamy znaczną poprawę zrozumienia w jaki sposób powstają planety, a astronomowie będą mogli przetestować aktualne teorie na ten temat.

20 lutego 2013: Najnowsze zdjęcie z należącego do ESO teleskopu VISTA ukazuje niebieski krajobraz świecących obłoków gazu i wąsów pyłu otaczających gorące, młode gwiazdy. Ta podczerwona fotografia odkrywa w zaskakującym nowym świetle gwiezdny żłobek znany jako NGC 6357. Została wykonana w ramach przeglądu VISTA, który obecnie skanuje Drogę Mleczną w celu wykonania mapy struktury naszej galaktyki i wyjaśnienia w jaki sposób powstała.

14 lutego 2013: Nowe, bardzo dokładne obserwacje za pomocą należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) dotyczą pozostałości po supernowej sprzed tysiąca lat i ujawniają wskazówki na temat pochodzenia promieniowania kosmicznego. Po raz pierwszy obserwacje sugerują występowanie szybko poruszających się cząstek w pozostałości po supernowej, które mogły być prekursorami promieniowania kosmicznego. Wyniki ukażą się 14 lutego 2013 roku w czasopiśmie „Science”.

13 lutego 2013: Zdjęcie z instrumentu Wide Field Imager, pracującego na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile, pokazuje jasną gromadę gwiazd NGC 6520 i jej sąsiada, dziwny ciemny obłok Barnard 86 w kształcie gekona. Ta kosmiczna para widoczna jest na tle milionów świecących gwiazd z najjaśniejszej części Drogi Mlecznej – obszaru tak gęstego w gwiazdy, że na całym zdjęciu prawie nie widać ciemnego kawałka nieba.

6 lutego 2013: Nowe zdjęcie z ESO pokazuje fragment obłoku pyłu i świecącego gazu nazwany Mgławicą Mewa (Seagull). Delikatne czerwone obłoki tworzą fragment „skrzydeł” niebieskiego ptaka. Zdjęcie ukazuje intrygującą mieszankę obłoków ciemnych i świecących na czerwono, rozmieszczonych pomiędzy jasnymi gwiazdami. To najnowsze zdjęcie zostało wykonane instrumentem Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile.

28 stycznia 2013: W ostatnich dniach kilka wysokich rangą delegacji europejskich odwiedziło Obserwatorium ESO Paranal w północnym Chile, po szczycie Wspólnota Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów - Unia Europejska (CELAC-EU). Szczyt, który jest największy tego typu wydarzeniem zorganizowanym przez Chile, odbył się w Santiago w dniach 22-28 stycznia 2013 r. ESO otrzymało główną rolę podczas spotkania, co stało się doskonałą okazją do zaprezentowania przedstawicielom krajów członkowskich pracy i urządzeń organizacji.

23 stycznia 2013: Nowe zdjęcie z teleskopu Atacama Pathfinder Experiment (APEX) w Chile pokazuje piękny widok obłoków kosmicznego pyłu w obszarze Oriona. O ile te gęste obłoki międzygwiazdowe wydają się ciemne i nieprzezroczyste dla obserwacji w zakresie widzialnym, to kamera LABOCA na teleskopie APEX potrafi wykryć cieplną poświatę od pyłu i ukazać ukryte miejsca, w których powstają nowe gwiazdy. Jeden z ciemnych obłoków okazał się być czymś innym niż się wydawało.

16 stycznia 2013: Sugestywne zdjęcie z ESO pokazuje ciemny obłok, w którym powstają nowe gwiazdy oraz gromadę błyszczących gwiazd, które już wyłoniły się ze swojego pyłowego gwiezdnego żłobka. Nowa fotografia została wykonana za pomocą 2,2-metrowego teleskopu MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile i jest najlepszym zdjęciem w zakresie widzialnym tego mało znanego obiektu.

10 stycznia 2013: To podczerwone zdjęcie z teleskopu VISTA ukazuje w szczegółach gromadę kulistą 47 Tucanae. Gromada zawiera miliony gwiazd, a wiele z nich, znajdujących się w jądrze, to gwiazdy egzotyczne o nietypowych własnościach. Badania obiektów w gromadach takich jak 47 Tucanae mogą nam pomóc w jaki sposób te dziwne kule powstają i oddziałują. Zdjęcie jest bardzo ostre i głębokie dzięki rozmiarowi, czułości i położeniu VISTA w Obserwatorium ESO Paranal w Chile.

2 stycznia 2013: Astronomowie korzystający z teleskopu Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) po raz pierwszy zaobserwowali kluczowy etap narodzin olbrzymich planet. Wielkie strumienie gazu przepływają przez przerwę w dysku materii wokół młodej gwiazdy. Są to pierwsze bezpośrednie obserwacje tego typu strumieni, o których przypuszcza się, że są tworzone przez olbrzymie planety pochłaniające gaz w ramach zwiększania swoich rozmiarów. Wyniki badań ukażą się 2 stycznia 2013 roku w czasopiśmie „Nature”.

21 grudnia 2012: Jeden z najpotężniejszych superkomputerów na świecie został w pełni zainstalowany i przetestowany na odległym, wysoko położonym terenie w Andach w północnym Chile. Oznacza to ukończenie kolejnego z kroków milowych projektu Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), najbardziej skomplikowanego naziemnego teleskopu w historii. Specjalny korelator ALMA ma ponad 134 miliony procesorów i wykonuje 17 biliardów operacji na sekundę, co jest prędkością porównywalną z najszybszymi dostępnymi obecnie superkomputerami do ogólnych zastosowań.

19 grudnia 2012: Niektórzy ludzie są w świetnej formie w wieku 90 lat, podczas gdy inni są zgrzybiałymi staruszkami już przed pięćdziesiątką. Wiemy, że szybkość starzenia się ludzi jest jedynie luźno związana z ich faktycznym wiekiem – dużo większy wpływ może mieć ich styl życia. Nowe badania za pomocą 2,2-metrowego teleskopu MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla oraz Kosmicznego Teleskopu Hubble'a (należącego do NASA/ESA) pokazały, że jest to także prawdziwe w przypadku gromad gwiazd.

12 grudnia 2012: Nowy, potężny instrument o nazwie KMOS został właśnie z sukcesem przetestowany na leżącym do ESO Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) w Obserwatorium Paranal w Chile. KMOS jest unikalny, gdyż będzie w stanie obserwować w tym samym czasie nie jeden, a 24 obiekty w świetle podczerwonym i jednocześnie badać strukturę każdego z nich. Dostarczy kluczowych danych, które pomogą zrozumieć w jaki sposób we wczesnym Wszechświecie rosły i ewoluowały galaktyki – i będzie to czynić znacznie szybciej niż było to możliwe do tej pory. KMOS został wybudowany przez konsorcjum uniwersytetów i instytutów z Wielkiej Brytanii i Niemiec, we współpracy z ESO.

6 grudnia 2012: Nowe, spektakularne zdjęcie obszaru gwiazdotwórczego Mgławica Carina zostało uzyskane za pomocą VLT Survey Telescope w Obserwatorium Paranal w Chile i opublikowane z okazji dzisiejszej inauguracji teleskopu w Neapolu. Zdjęcie wykonano z Sebastiána Piñery, prezydenta Chile, podczas jego wizyty w obserwatorium 5 czerwca 2012 roku.

5 grudnia 2012: Nowa klasa galaktyk została zidentyfikowana dzięki obserwacjom Bardzo Dużego Teleskopu (VLT, należącego do ESO) , teleskopu Gemini South oraz Teleskopu Kanadyjsko-Francusko-Hawajskiego (CFHT). Nazwane obrazowo „galaktykami zielonej fasoli”, z powodu swojego nietypowego wyglądu, galaktyki te świecą w intensywnym świetle emitowanym z okolic potężnych czarnych dziur i należą do najrzadszych obiektów we Wszechświecie.

30 listopada 2012: Astronomowie korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) po raz pierwszy odkryli, że zewnętrzne obszary pyłowego dysku wokół brązowego karła zawierają milimetrowych rozmiarów ziarna, podobne do znajdowanych w gęstszych dyskach wokół nowonarodzonych gwiazd. Zaskakujące odkrycie stawia wyzwanie teoriom powstawania skalistych planet wielkości Ziemi i sugeruje, ze obiekty takie mogą być powszechniejsze we Wszechświecie niż się spodziewano.

28 listopada 2012: Astronomowie korzystający z Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) odkryli kwazar z najpotężniejszym wypływem kiedykolwiek zaobserwowanym, co najmniej pięć razy silniejszym niż obserwowane do tej pory. Kwazary to bardzo jasne centra galaktyk zasilane przez supermasywne czarne dziury. Wiele z nich wyrzuca do swoich macierzystych galaktyk olbrzymie ilości materii, a wypływy te odkrywają kluczową rolę w ewolucji galaktyk. Ale do tej pory obserwowane wypływy z kwazarów nie były tak silne jak to przewidywali teoretycy.

21 listopada 2012: Astronomowie użyli trzech teleskopów w obserwatoriach ESO w Chile, aby zbadać planetę karłowatą Makemake, gdy przemieściła się przed odległą gwiazdą, blokując jej światło. Nowe obserwacje pozwoliły po raz pierwszy sprawdzić czy Makemake jest otoczona atmosferą. Ten chłodny świat ma orbitę położoną w zewnętrznym Układzie Słonecznym i przypuszczano, że analogicznie jak Pluton posiada atmosferę (eso0908), ale okazało się że tak nie jest. Naukowcy wyznaczyli także po raz pierwszy gęstość Makemake. Nowe wyniki badań zostaną opublikowane w czasopiśmie „Nature" w wydaniu z 22 listopada.

14 listopada 2012: Astronomowie korzystający z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) oraz z Teleskopu Kanadyjsko-Francusko-Hawajskiego zidentyfikowali obiekt, który z dużym prawdopodobieństwem jest planetą samotnie wędrującą przez kosmos bez gwiazdy. To najbardziej obiecującą jak dotąd kandydatka na swobodną planetę i najbliższy tego rodzaju obiekt względem Układu Słonecznego, w odległości około 100 lat świetlnych. Bliskość obiektu i brak jasnej gwiazdy w pobliżu, pozwoliły zespołowi szczegółowo zbadać jego atmosferę. Obiekt daje też astronomom wgląd w wygląd planet pozasłonecznych, które przyszłe generacje instrumentów będą fotografować w pobliżu gwiazd innych niż Słońce.

8 listopada 2012: Astronomowie korzystający z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) odkryli parę gwiazd okrążających się nawzajem w centrum jednego z najlepszych przykładów mgławicy planetarnej. Nowe wyniki potwierdzają długo dyskutowaną teorię o tym co kontroluje spektakularny i symetryczny wygląd materii wyrzucanej w przestrzeń kosmiczną. Rezultaty badań zostaną opublikowane w „Science” w numerze z 9 listopada 2012 roku.

31 października 2012: Kolorowe zdjęcie gromady kulistej NGC 6362 zostało wykonane za pomocą instrumentu Wide Field Imager, zamontowanego na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Fotografia ta, razem z nowym zdjęciem centralnego obszaru gromady wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a (należący do NASA/ESA), to najlepsze portrety tej mało znanej gromady. Gromady kuliste są głównie złożone z dziesiątek tysięcy bardzo starych gwiazd, ale zawierają także trochę gwiazd, które wyglądają podejrzanie młodo.

24 października 2012: Korzystając z ogromnego, dziewięciogigapikselowego zdjęcia z teleskopu VISTA do przeglądów w podczerwieni w Obserwatorium ESO Paranal, międzynarodowy zespół astronomów stworzył katalog ponad 84 milionów gwiazd w centralnych częściach Drogi Mlecznej. Ten gigantyczny zestaw danych opisuje ponad dziesięć razy więcej gwiazd niż poprzednie badania i jest sporym krokiem w kierunku zrozumienia naszej własnej galaktyki. Zdjęcie udostępnia widzom niesamowity, powiększalny widok na centralne rejony naszej galaktyki. Jest tak wielkie, że gdyby wydrukować je w rozdzielczości typowej książki, miałoby 9 metrów długości i 7 metrów wysokości.

16 października 2012: Europejscy astronomowie odkryli planetę o masie zbliżonej do masy Ziemi, okrążającą gwiazdę w systemie Alfa Centauri – który jest najbliższy Ziemi. Jest to dodatkowo najlżejsza planeta pozasłoneczna odkryta w pobliżu gwiazdy podobnej do Słońca. Planetę wykryto za pomocą instrumentu HARPS na 3,6-metrowym teleskopie w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Wyniki badań ukażą się 17 października 2012 roku w internetowym wydaniu czasopisma „Nature”.

12 października 2012: Wieczorem 11 października 2012 roku w Kaisersaal w Munich Residenz w Niemczech odbyła się uroczysta gala dla uczczenia 50. rocznicy Europejskiego Obserwatorium Południowego. Dla upamiętnienia chwili główni przedstawiciele Krajów Członkowskich ESO oraz Chile, a wśród nich siedmiu Ministrów i dwóch Ambasadorów, a także przedstawiciele obserwatorium, podpisali prototypowy segment Ogromnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (E-ELT).

10 października 2012: Astronomowie korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) odkryli zupełnie nieoczekiwaną strukturę spiralną w materii wokół starej gwiazdy R Sculptoris. Po raz pierwszy tego typy strukturę, wraz z zewnętrzną sferyczną otoczką (ang. shell), odnaleziono wokół czerwonego olbrzyma. Również po raz pierwszy astronomowie byli wstanie uzyskać w pełni trójwymiarowe informacje o tego rodzaju spirali. Dziwny kształt został prawdopodobnie utworzony przez niewidocznego towarzysza – gwiazdę okrążającą czerwonego olbrzyma. Uzyskane wyniki są jedną z pierwszych prac naukowych z wczesnej fazy testowej ALMA i zostaną opublikowane w tym tygodniu w czasopiśmie „Nature”.

5 października 2012: Dzisiaj, 5 października 2012 roku, Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) świętuje 50 lat od podpisania konwencji międzynarodowej, na mocy której powstało. W ciągu pół wieku stało się najbardziej efektywnym naziemnym obserwatorium astronomicznym. Dzisiejszego ranka, po raz pierwszy w historii ESO, Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) obserwował obiekt wybrany przez internautów. Zwyciężczyni rocznicowego konkursu miała okazję skierować VLT na spektakularną Mgławicę Hełm Thora, a obserwacje były transmitowane na żywo przez Internet. Z okazji rocznicy ESO i jego partnerzy zorganizowali wiele innych wydarzeń w 15 krajach członkowskich ESO.

26 września 2012: Nowe zdjęcie z Obserwatorium ESO La Silla pokazuje część gwiezdnego żłóbka nazywanego Mgławicą Mewa (Seagull Nebula). Ten obłok gazu, formalnie zwany Sharpless 2-292, wydaje się tworzyć głowę mewy i świeci jasno dzięki energetycznemu promieniowaniu od bardzo gorącej gwiazdy zagnieżdżonej w środku. Szczegółowy widok został wykonany za pomocą instrumentu Wide Field Image na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO.

12 września 2012: Na nowym zdjęciu z Obserwatorium ESO La Silla w Chile została przedstawiona Mgławica Ołówek. Ten nietypowy obłok świecącego gazu jest częścią olbrzymiego pierścienia złożonego z pozostałości po wybuchu supernowej, który nastąpił 11 tysięcy lat temu. Szczegółowa fotografia została wykonana za pomocą instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO.

5 września 2012: Nowe zdjęcie z Obserwatorium ESO La Silla w Chile prezentuje spektakularną gromadę kulistą Messier 4. Ta kula dziesiątek tysięcy starych gwiazd jest jedną z najbliższych i najlepiej zbadanych pośród gromad kulistych. Najnowsze badania pokazały, że jedna z gwiazd gromady ma dziwne i niespodziewane własności, najwyraźniej posiadając sekret wiecznej młodości.

29 sierpnia 2012: Zespół astronomów korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) dostrzegł cząsteczki cukru w gazie otaczającym młodą gwiazdę podobną do Słońca. Po raz pierwszy odkryto w kosmosie cukier w pobliżu tego rodzaju gwiazdy. Odkrycie pokazuje, że bloki budulcowe życia są we właściwym miejscu i we właściwym czasie, aby stały się częścią planet formujących się wokół gwiazdy.