In een spiraal gevangen

De afbeelding toont een paar overlappende spiraalstelsels, NGC 3314a en b, die een majestueuze kosmische dans lijken op te voeren. De opname werd gemaakt met ESO's VLT Survey Telescope (VST).

Maar laat je niet door het perspectief misleiden! Beide spiraalstelsels vertonen eigenlijk helemaal geen interactie. De twee sterrenstelsels, die zich op een afstand tussen 117 en 140 miljoen lichtjaar van de aarde in het sterrenbeeld Hydra bevinden, hebben in feite fysiek helemaal geen verbinding. Ze lijken elkaar alleen te overlappen als ze vanuit de positie van de aarde worden bekeken. Deze unieke uitlijning geeft astronomen de mogelijkheid om veel eigenschappen van de sterrenstelsels te meten, zoals hoe stof sterlicht absorbeert. Zo kunnen we inzicht krijgen in hun samenstelling en evolutie.

Er gaat nog een geheim schuil op deze foto als je goed kijkt naar het gebied rechtsonder. Ga je van de spiraalstelsels naar rechts beneden dan kom je halverwege een vage geelachtige vlek tegen: de kenmerk van een ultradiffuus sterrenstelsel (UDG). UDG's zijn objecten zo groot als de Melkweg, maar bevatten 100 tot 1000 keer minder sterren. Deze sterrenstelsels zijn extreem lichtzwak en hebben geen gas waarin sterren kunnen ontstaan. Daardoor zijn ze slechts als een vlek aan de nachtelijke hemel te zien. Deze UDG, UDG 32 genaamd, is een van de zwakste en meest uitgestrekte sterrenstelsels in de Hydra I-cluster.

Deze afbeelding is gemaakt in het kader van een veel groter project, de VST Early-type Galaxy Survey (VEGAS), dat als doel heeft het onderzoeken van zeer zwakke structuren in clusters van sterrenstelsels - grote groepen sterrenstelsels die door de zwaartekracht bij elkaar worden gehouden. De studie, geleid door Enrichetta Iodice van het Istituto Nazionale di Astrofisica in Italië, suggereert dat UDG 32 mogelijk is gevormd uit de filamenten afkomstig van NGC 3314a, maar er zijn meer waarnemingen nodig om dit te bevestigen.