Komunikaty prasowe

22 września 2016: Międzynarodowy zespół astronomów użył sieci radioteleskopów Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) do zbadania odległego zakątka Wszechświata, po raz pierwszy ukazanego na słynnych zdjęcia Ultragłębokiego Pola Hubble’a (Hubble Ultra Deep Field – HUDF). Nowe obserwacja ALMA są znacząco głębsze i ostrzejsze niż poprzednie przeglądy na falach milimetrowych. Wyraźnie pokazują, że tempo powstawania gwiazd w młodych galaktykach jest ściśle związane z całkowitą masą ich gwiazd. Pozwalają także prześledzić występowanie gazu gwiazdotwórczego w różnych punktach w czasie (czego wcześniejsze badania nie pokazywały), dając nowe spojrzenie na „Złoty Wiek” powstawania galaktyk około 10 miliardów lat temu.

21 września 2016: Międzynarodowy zespół naukowców, korzystający z sieci radioteleskopów ALMA, a także z należącego do ESO teleskopu VLT oraz innych teleskopów, odkrył prawdziwą naturę rzadkiego obiektu w odległym Wszechświecie, zwanego Bańką Lyman-alfa. Do tej pory astronomowie nie rozumieli co powoduje, że te wielkie obłoki gazu świecą tak jasno, ale ALMA dostrzegła w sercu jednego z tego typu obiektów dwie galaktyki, w których trwa „szał” powstawania gwiazd rozświetlający ich otoczenie. Te olbrzymie galaktyki znajdują się w centrum roju mniejszych galaktyk w czymś, co wydaje się wczesną fazą powstawania masywnej gromady galaktyk. Wydaje się, że dwa źródła ALMA wyewoluują w pojedynczą gigantyczną galaktykę eliptyczną.

15 września 2016: Zagadka rzadkiej zmiany zachowania supermasywnej czarnej dziury w centrum odległej galaktyki została rozwiązana przez międzynarodowy zespół astronomów korzystający z należącego do ESO teleskopu VLT oraz z obsługiwanego przez NASA/ESA Kosmicznego Teleskopu Hubble’a oraz z należącego do NASA Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra. Wydaje się, że czarna dziura przechodzi ciężkie czasy i już nie ma wystarczająco dużo paliwa, aby jej otoczenie świeciło.

7 września 2016: Przy pomocy teleskopu VLT i innych instrumentów międzynarodowy zespół astronomów odkrył “skamielinę” z wczesnych dziejów Drogi Mlecznej, zawierającą gwiazdy w bardzo zróżnicowanym wieku. Ten gwiezdny system przypomina gromadę kulistą, ale nie jest podobny do innych gromad. Zawiera gwiazdy bardzo podobne do większości starych gwiazd w Drodze Mlecznej i stanowi ogniwo zapełniające lukę w zrozumieniu przeszłości i teraźniejszości naszej galaktyki.

24 sierpnia 2016: Astronomowie korzystający z teleskopów ESO oraz innych urządzeń uzyskali wyraźne dowody na istnienie planety okrążającej najbliższą względem Układu Słonecznego gwiazdę, Proximę Centauri. Od dawna poszukiwany świat, oznaczony Proxima b, krąży dookoła chłodnej, czerwonej gwiazdy macierzystej co 11 dni i ma temperaturę odpowiednią do występowania wody w stanie ciekłym na powierzchni. Ten skalisty świat jest nieco masywniejszy od Ziemi i stanowi najbliższą egzoplanetę względem nas – może być też najbliższym siedliskiem życia poza Układem Słonecznym. Publikacja opisująca to ważne odkrycie ukaże się 25 sierpnia 2016 r. w czasopiśmie „Nature”.

10 sierpnia 2016: Niewielka grupa jasnych, niebieskich gwiazd w lewym górnym rogu tego olbrzymiego 615-megapikselowego zdjęcia, to idealne kosmiczne laboratorium do badania życia i śmierci gwiazd. Gromada gwiazd, znana pod nazwą Messier 18, zwiera gwiazdy, które powstały razem z tego samego masywnego obłoku gazu i pyłu. Zdjęcie pokazuje także czerwone obłoki świecącego wodoru i ciemne pasma pyłu. Zostało wykonane za pomocą VLT Survey Telescope (VST), pracującego w należącym do ESO Obserwatorium Paranal w Chile.

27 lipca 2016: Astronomowie korzystający z należącego do ESO teleskopu VLT, a także z inny teleskopów naziemnych i kosmicznych, odkryli nowy rodzaj egotycznej gwiazdy podwójnej. W systemie AR Scorpii, szybko obracający się biały karzeł przyspiesza elektrony do prawie prędkości światła. Te wysokoenergetyczne cząstki emitują promieniowanie, które dociera do towarzyszącego czerwonego karła i powoduje, że cały system dramatycznie pulsuje co 1,97 minuty w zakresie promieniowania od ultrafioletu do fal radiowych. Wyniki badań zostaną opublikowane w czasopiśmie „Nature” w dniu 28 lipca 2016 r.

13 lipca 2016: Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) dokonała pierwszego w historii obserwacyjnego rozdzielenia linii śniegu w dysku protoplanetarnym. Linia ta wskazuje gdzie temperatura w dysku otaczającym młodą gwiazdę spada wystarczająco nisko, aby uformował się śnieg. Dramatyczne zwiększenie jasności młodej gwiazdy V883 Orionis poprzez błysk rozgrzało wewnętrzne obszary dysku, odsuwają linię śniegu na znacznie dalsza odległość niż zazwyczaj w przypadku protogwiazd. Pozwoliło to na jej zaobserwowanie po raz pierwszy. Wyniki zostały opublikowane 14 lipca 2016 r. w czasopiśmie „Nature”.

12 lipca 2016: Podczerwony instrument HAWK-I na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) w Chile został wykorzystany do zajrzenia w serce Mgławicy w Orionie jeszcze głębiej niż we wcześniejszych badaniach. Spektakularne zdjęcie ukazało około dziesięć razy więcej brązowych karłów i izolowanych obiektów o masach planetarnych niż znano do tej pory. Odkrycie stanowi wyzwanie dla szeroko akceptowanego scenariusza historii powstawania gwiazd w Mgławicy w Orionie.

7 lipca 2016: Zespół astronomów użył instrumentu SPHERE na należącym do ESO teleskopie VLT do uzyskania obrazu pierwszej planety znalezionej na szerokiej orbicie wewnątrz potrójnego układu gwiazd. Według oczekiwań, orbita takiej planety powinna być niestabilna i obiekt szybko powinien zostać wyrzucony z systemu. W jakiś sposób jednak planeta przetrwała. Nieoczekiwane obserwacje sugerują, że tego rodzaju systemy mogą być powszechniejsze niż przypuszczano. Wyniki zostaną opublikowane online 7 lipca 2016 r. w czasopiśmie „Science”.

27 czerwca 2016: W ramach przygotowań na zbliżające się przybycie należącej do NASA sondy Juno, astronomowie użyli należącego do ESO teleskopu VLT do uzyskania nowych spektakularnych zdjęć Jowisza w podczerwieni. Jest to element kampanii uzyskania wysokiej rozdzielczości map tej olbrzymiej planety. Obserwacje są wstępem do badań, które będzie prowadzić Juno w nadchodzących miesiącach, pomagając astronomom lepiej zrozumieć gazowego olbrzyma przed spotkaniem z sondą Juno.

23 czerwca 2016: Europejski zespół astronomów użył nowego instrumentu GRAVITY, na należącym do ESO teleskopie VLT, w celu wykonania interesujących obserwacji centrum Drogi Mlecznej, poprzez połączenie po raz pierwszy światła z czterech 8,2-metrowych Teleskopów Głównych. Wyniki te stanowią zapowiedź rewolucyjnych odkryć naukowych, których będzie dostarczać GRAVITY, gdy będzie badać ekstremalnie silne pola grawitacyjne w pobliżu supermasywnej czarnej dziury i testować ogólną teorię względności Einsteina.

17 czerwca 2016: Międzynarodowy zespół astronomów odkrył, iż w gromadzie gwiazd Messier 67 znajduje się znacznie więcej planet z kategorii gorących jowiszy niż oczekiwano. Ten zaskakujący rezultat został uzyskany przy pomocy wielu teleskopów i instrumentów, wśród których był spektrograf HARPS z Obserwatorium La Silla w Chile. Bardziej gęste otoczenie w gromadzie powoduje częstsze interakcje pomiędzy planetami i pobliskimi gwiazdami, co może wyjaśniać nadwyżkę gorących jowiszów.

16 czerwca 2016: Zespół astronomów użył Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) do wykrycia tlenu w odległej galaktyce widocznej w stanie jaki miała zaledwie 700 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Jest to najodleglejsza galaktyka, w której bez wątpliwości wykryto tlen. Najprawdopodobniej jest on jonizowany przez potężne promieniowanie od młodych, olbrzymich gwiazd. Galaktyka ta może być przykładem klasy obiektów odpowiedzialnych za kosmiczną rejonizację we wczesnej historii Wszechświata.

15 czerwca 2016: Cząsteczka organiczna alkoholu metylowego (metanolu) została odnaleziona przez Atacama Large Millimeter/Submillimeter Array (ALMA) w dysku protoplanetarnym wokół TW Hydrae. Jest to pierwsza detekcja tego typu składnika w młodym dysku, w którym powstają planety. Metanol jest jak dotąd jedyną złożoną molekułą organiczną wykrytą w dyskach, która jednoznacznie … w formie lodu. Wykrycie metanolu pomoże astronomom zrozumieć procesy chemiczne, które zachodzą podczas powstawania systemów planetarnych i które ostatecznie prowadzą do wytworzenia składników niezbędnych dla życia.

8 czerwca 2016: Dzięki Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), międzynarodowy zespół astronomów był świadkiem zjawisk kosmicznej pogody, których do tej pory nie obserwowano – zgrupowanie międzygalaktycznych obłoków gazu spada niczym deszcz na supermasywną czarną dziurę w centrum olbrzymiej galaktyki odległej o miliard lat świetlnych od Ziemi. Wyniki badań ukażą się 9 czerwca 2016 r. w czasopiśmie „Nature”.

25 maja 2016: 25 maja 2016 r. podczas uroczystości w Garching koło Monachium (Niemcy) został podpisany kontrakt pomiędzy ESO, a ACe Consortium, obejmującym firmy Astaldi, Cimolai oraz podwykonawcę EIE Group, dotyczący budowy kopuły i głównej struktury Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (E-ELT). Jest to największy kontrakt przyznany przez ESO i największy kontrakt w historii astronomii naziemnej. Z tej okazji nastąpiła prezentacja projektu budowlanego E-ELT. Od teraz rozpocznie się budowa kopuły i głównej struktury teleskopu.

18 maja 2016: Na tym zdjęciu, z należącego do ESO teleskopu VLT, światło od świecących na niebiesko gwiazd energetyzuje gaz pozostały po niedawnych procesach gwiazdotwórczych. Efektem jest zaskakująco kolorowa mgławica emisyjna o nazwie LHA 120-N55, w której gwiazdy są ozdobione płaszczem świecącego gazu. Astronomowie badają te piękne widoki, aby poznać warunki w miejscach, w których rozwijają się nowe gwiazdy.

2 maja 2016: Astronomowie korzystający z teleskopu TRAPPIST w Obserwatorium La Silla odkryli trzy planety krążące wokół ultrachłodnego gwiazdowego karła w odległości zaledwie 40 lat świetlnych od Ziemi. Światy te mają rozmiary i temperatury podobne do Wenus oraz Ziemi i są jak dotąd najlepszymi odnalezionymi celami do poszukiwań życia poza Układem Słonecznym. Są pierwszymi planetami odkrytymi wokół tak niewielkiej i słabej gwiazdy. Najnowsze wyniki zostaną opublikowane 2 maja 2016 r. w czasopiśmie „Nature”.

29 kwietnia 2016: Astronomowie znaleźli wyjątkowy obiekt, który wydaje się być stworzony z materii wewnętrznego Układu Słonecznego w czasach gdy powstawała Ziemia, a następnie przez miliardy lat znajdował się w Obłoku Oorta. Obserwacje przy pomocy teleskopu VLT, który należy do ESO, a także Teleskopu Kanadyjsko-Francusko-Hawajskiego (CFHT), pokazują, że C/2014 S3 (PANSTARRS) jest pierwszym odkrytym obiektem na długookresowej orbicie kometarnej, który posiada cechy pierwotnej planetoidy z wewnętrznego Układu Słonecznego. Może dostarczyć ważnych wskazówek na temat tego, w jaki sposób uformował się Układ Słoneczny.

27 kwietnia 2016: 26 kwietnia 2016 r. w Obserwatorium Paranal w Chile odbyła się uroczystość z okazji pierwszego światła czterech potężnych laserów, które stanowią kluczową część systemów optyki adaptatywnej teleskopu VLT. Uczestnicy byli świadkami spektakularnego pokazu technologii laserowej na majestatycznym niebie nad Paranal. Są to najpotężniejsze laserowe gwiazdy porównania używane w astronomii. Okazją do świętowania było wykorzystanie po raz pierwszy w obserwatorium ESO wielokrotnych laserowych gwiazd porównania.

13 kwietnia 2016: Nowe zdjęcie z teleskopu VLT Survey Telescope (VST) w należącym do ESO Obserwatorium Paranal w Chile pokazuje widowiskowe nagromadzenie galaktyk znane jako Gromada w Piecu, widoczna w gwiazdozbiorze Pieca na niebie półkuli południowej. Gromada obejmuje całą menażerię galaktyk we wszystkich kształtach i rozmiarach, z których niektóre skrywają sekrety.

31 marca 2016: Nowe zdjęcie z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) pokazuje najdokładniejszy jak dotąd obraz dysku, w którym powstają planety, otaczającego pobliską, podobną do Słońca gwiazdę TW Hydrae. Ukazuje interesującą przerwę w odległości od gwiazdy takiej samej, jak dystans Ziemi od Słońca, co może oznaczać, że powstaje tam niemowlęca wersja naszej rodzimej planety, albo nieco masywniejszej superziemi.

23 marca 2016: Scena zarejestrowana kamerą OmegaCAM na teleskopie VST pokazuje samotną galaktykę o nazwie Wolf-Lundmark-Melotte, albo w skrócie WLM. Chociaż jest uważana za część naszej Grupy Lokalnej, składającej się z dziesiątek galaktyk, to WLM położona jest samotnie na zewnętrznych obrzeżach grupy jako jedna z najodleglejszych członkiń. Galaktyka ta jest tak mała i odosobniona, że być może nigdy nie oddziaływała z innymi galaktykami Grupy Lokalnej, a może nawet z jakąkolwiek inną galaktyką w trakcie całej historii Wszechświata.

16 marca 2016: Obserwacje wykonane za pomocą spektrografu HARPS w Obserwatorium La Silla w Chile ujawniły nieoczekiwane zmiany w jasnych plamach na planecie karłowatej Ceres. Mimo, iż Ceres obserwowana z Ziemi wydaje się niewiele więcej niż punktem światła, bardzo staranne badania pokazały nie tylko zmiany spodziewane ze względu na rotację Ceres, ale okazało się także, że plamy jaśnieją podczas dnia i wykazują inne zmienności. Obserwacje sugerują, że materia w plamach jest lotna i paruje gdy uzyska ciepło od światła słonecznego.

9 marca 2016: Very Large Telescope Interferometer w Obserwatorium Paranal w Chile uzyskał najostrzejszy jak dotąd obraz dysku pyłowego wokół starzejącej się gwiazdy. Po raz pierwszy można było porównać tego typu struktury do dysków istniejących wokół młodych gwiazd i okazało się, że wyglądają zaskakująco podobnie. Być może nawet dysk pojawiający się pod koniec życia gwiazdy jest w stanie wytworzyć drugą generację planet.

2 marca 2016: Na tym nowym, olbrzymim zdjęciu, obłoki czerwonego gazu są rozświetlane przez rzadkie, masywne gwiazdy, które dopiero niedawno zapłonęły i ciągle są ukryte głęboko w grubych obłokach pyłu. Te bardzo gorące i bardzo młode gwiazdy są jedynie ulotnymi postaciami na kosmicznej scenie, a ich pochodzenie pozostaje tajemnicą. Rozległa mgławica, w której narodziły się te olbrzymy, a także jej bogate i fascynujące otoczenie, zostały uchwycone w szczegółach przez należący do ESO teleskop VLT Survey Telescope (VST) w Obserwatorium Paranal w Chile.

24 lutego 2016: Aby uczcić ukończenie przeglądu nieba APEX Telescope Large Area Survey of the Galaxy (ATLASGAL), opublikowano nowy, spektakularny obraz Drogi Mlecznej. Teleskop APEX w Chile wykonał mapę całego obszaru płaszczyzny Galaktyki widocznego z południowej półkuli. Dokonał tego po raz pierwszy na falach submilimetrowych – pomiędzy zakresem podczerwonym, a falami radiowymi – i dokładniej niż najnowsze przeglądy za pomocą instrumentów pracujących w przestrzeni kosmicznej. Pionierski 12-metrowy teleskop APEX pozwala astronomom na badania zimnego Wszechświata: gazu i pyłu o temperaturze zaledwie kilkudziesięciu stopni powyżej zera absolutnego.

10 lutego 2016: Na zdjęciu z Obserwatorium La Silla w Chile, nowo utworzona gwiazda rozświetla otaczające ją kosmiczne obłoki. Cząstki pyłu w olbrzymim obłoku wokół gwiazdy HD 97300 rozmywają jej światło, niczym wiązki światła samochodowych reflektorów we mgle, tworząc mgławicę refleksyjną IC 2361. Chociaż HD 97300 znajduje się aktualnie w świetle reflektorów, mnóstwo pyłu powoduje, że ciężko przeoczyć oznaki narodzin kolejnych wchodzących na scenę przyszłych gwiazd.

3 lutego 2016: Astronomowie wykorzystali teleskopy ALMA i IRAM do wykonania po raz pierwszy bezpośredniego pomiaru temperatury dużych ziaren pyłu w zewnętrznych częściach dysku wokół młodej gwiazdy, w którym powstają planety. Dzięki zastosowaniu nowatorskiej techniki do obserwacji obiektu nazwanego nieoficjalnie Latającym Spodkiem, odkryli, że ziarna są znacznie chłodniejsze niż oczekiwano: -266 stopni Celsjusza. Ten zaskakujący rezultat sugeruje, że modele tego typu dysków powinny zostać zrewidowane.

27 stycznia 2016: Wiele galaktyk jest przepełnionych pyłem, a inne posiadają tylko sporadyczne ciemne pasma nieprzezroczystej kosmicznej sadzy kłębiące się wśród gazu i gwiazd. Jednak obiekt na niniejszym zdjęciu, wykonanym za pomocą kamery OmegaCAM na teleskopie VLT Survey Telescope (VST) w Chile, jest nietypowy – to małą galaktyka o nazwie IC 1613, istna czyścioszka! IC 1613 zawiera bardzo mało kosmicznego pyłu, co pozwala astronomom na dokładne badanie jej zawartości. To nie tylko kwestia wyglądu: czystość galaktyki jest kluczowa dla zrozumienia Wszechświata wokół nas.

15 stycznia 2016: Najjaśniejsza znana galaktyka we Wszechświecie - kwazar W2246-0526, widoczny w stanie gdy Wszechświat miał mniej niż 10% swojego obecnego wieku – jest tak burzliwy, że znajduje się w procesie wyrzucania całego swojego gazu potrzebnego do powstawania gwiazd – tak wskazują najnowsze obserwacje wykonane za pomocą Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA).

13 stycznia 2016: Badanie czarnych dziur jest główną misją nowo zainstalowanego instrumentu GRAVITY na należącym do ESO teleskopie VLT w Chile. Podczas swoich pierwszych obserwacji GRAVITY udanie połączył światło gwiazd z czterech Teleskopów Pomocniczych. Olbrzymi zespół europejskich astronomów i inżynierów, kierowany przez Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics w Garching, który zaprojektował i zbudował GRAVITY, jest bardzo zadowolony z uzyskanych efektów. Podczas wstępnych testów instrument już uzyskał kilka znaczących wyników. Jest to najpotężniejszy spośrod zainstalowanych instrumentów Interferometru VLT.

16 grudnia 2015: Astronomowie korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) znaleźli najlepsze jak dotąd wskazówki, że w dyskach gazu i pyłu wokół młodych gwiazd niedawno uformowały się planety masach kilku mas Jowisza. Pomiary gazu wokół gwiazd dostarczyły także dodatkowych informacji na temat własności tych planet.

15 grudnia 2015: Teleskopy ESO dały międzynarodowemu zespołowi astronomów prezent w postaci trzeciego wymiaru w gigantycznym polowaniu na największe związane grawitacyjnie struktury we Wszechświecie – gromady galaktyk. Obserwacje z VLT i NTT dołączyły do danych z innych obserwatoriów na całej kuli ziemskiej i w kosmosie jako część przeglądu XXL – jednego z największych nakierowanych na gromady galaktyk.

9 grudnia 2015: Spektakularne następstwa kosmicznej kolizji sprzed 360 milionów lat zostały szczegółowo ukazane na nowych zdjęciach z należącego do ESO teleskopu VLT w Obserwatorium Paranal. Wśród pozostałości znajduje się rzadka, tajemnicza, młoda galaktyka karłowata. Daje ona astronomom okazję do lepszego poznania podobnych galaktyk, o których sądzi się, że były powszechne we wczesnym Wszechświecie, ale zwykle są zbyt słabe i zbyt odległe, aby je zaobserwować obecnie dostępnymi teleskopami.

25 listopada 2015: Zespół astronomów korzystający z należącego do ESO teleskopu VLT uzyskał najbardziej szczegółowe zdjęcia hiperolbrzyma VY Canis Majoris. Obserwacje pokazują w jaki sposób nieoczekiwanie duże ziarna pyłu otaczającego gwiazdę pozwalają jej na utratę niesamowicie olbrzymich ilości masy w początkowej fazie umierania gwiazdy. Proces ten, który zrozumiano po raz pierwszy, jest niezbędny, aby przygotować tego typu olbrzymie gwiazdy na ich wybuchowy koniec w postaci supernowych.

18 listopada 2015: Należący do ESO teleskop VISTA do przeglądów nieba odnalazł grupę wcześniej nieznanych galaktyk, które istniały gdy Wszechświat był w wieku niemowlęcym. Dzięki odkryciu i zbadaniu większej liczby tego typu galaktyk niż kiedykolwiek, astronomowie ustalili kiedy po raz pierwszy pojawiły się takie monstrualne galaktyki.

11 listopada 2015: Pozostałości po śmiertelnej interakcji pomiędzy umarłą gwiazdą, a jej kolacją w postaci planetoidy zostały po raz pierwszy szczegółowo zbadane przez międzynarodowy zespół astronomów korzystający z Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) w Obserwatorium Paranal w Chile, które należy do ESO. Daje to wgląd w daleką przyszłość Układu Słonecznego.

4 listopada 2015: Nowy instrument, który został zamontowany na 12-metrowym radioteleskopie Atacama Pathfinder Experiment (APEX) na 5000 metrach n.p.m. w Andach Chilijskich, otworzył wcześniej mało wykorzystywane okno na Wszechświat. SEPIA - odbiornik dla APEX przygotowany przez Szwecję i ESO – będzie wykrywać słabe sygnały od wody i innych molekuł w Drodze Mlecznej oraz pobliskich galaktykach i we wczesnym Wszechświecie.

28 października 2015: Astronomowie korzystający z teleskopu VISTA w Obserwatorium Paranal należącym do ESO odkryli nieznany do tej pory składnik Drogi Mlecznej. Wykonując mapy położeń klasy gwiazd, które zmieniają jasność i są nazywane cefeidami, znaleziono dysk złożony z młodych gwiazd ukrytych za grubym dyskiem z obłoków pyłowych w centralnym zgrubieniu galaktycznym.

26 października 2015: 24 października 2015 r. Premier Włoch, Matteo Renzi, odwiedził należące do ESO Obserwatorium Paranal na pustyni Atakama w Chile. Po czołowym światowym ośrodku badawczym oprowadzili gościa Dyrektor Generalny ESO, prof. Tim de Zeeuw oraz Programme Manager of the European Extremely Large Telescope (E-ELT), Roberto Tamai.

21 października 2015: Za pomocą należącego do ESO teleskopu VLT międzynarodowy zespół astronomów znalazł najgorętszy i najmasywniejszy układ podwójny kontaktowy ze składnikami tak blisko siebie, że się dotykają. Dwie gwiazdy w ekstremalnym systemie VFTS 352 być może zmierzają ku dramatycznemu końcowi, w trakcie którego złączą się tworząc nową, gigantyczną, pojedynczą gwiazdę, albo utworzą podwójną czarną dziurę.

14 października 2015: Ciemne smugi prawie całkowicie przesłaniają pole gwiazdowe na nowym zdjęciu wykonanym za pomocą kamery Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile. Obszary w kolorze czarnego atramentu są niewielkimi fragmentami olbrzymiej ciemnej mgławicy znanej jako Worek Węgla, jednego z najbardziej okazałych obiektów tego typu widocznych gołym okiem. Za miliony lat kawałki Worka Węgla zapłoną niczym jego odpowiednik z paliw kopalnych, dzięki światłu wielu młodych gwiazd.

7 października 2015: Dzięki zdjęciom wykonanym za pomocą teleskopu VLT (należącego do ESO) oraz Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (należącego do NASA/ESA) astronomowie odkryli struktury w dysku pyłowym otaczającym pobliską gwiazdę, które nigdy wcześniej nie były obserwowane. Podobne do fal, szybko poruszające się struktury, występują w dysku wokół gwiazdy AU Microscopii i nie przypominają niczego co do tej pory obserwowano lub przewidywano. Pochodzenie i natura tych struktur stanowi zagadkę, nad której wyjaśnieniem skupią się astronomowie. Wyniki badań opublikowano 8 października 2015 r. w czasopiśmie „Nature”.

23 września 2015: Najnowsze zdjęcie obszaru gwiazdotwórczego Messier 17, widocznego w kolorach róży, zostało wykonane za pomocą instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile, placówce należącej do ESO. Jest to jeden z najostrzejszych obrazów pokazujących całą mgławicę, który nie tylko ukazuje jej pełen rozmiar, ale także nie traci na szczegółowości kosmicznego krajobrazu obłoków gazu, pyłu i niedawno narodzonych gwiazd.

16 września 2015: Galaktyka Karłowata w Rzeźbiarzu jest bliską sąsiadką naszej Drogi Mlecznej. Została sfotografowana za pomocą kamery Wide Field Imager zainstalowanej na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla. Pomimo swojej bliskości, obie galaktyki mają bardzo różne historie i cechy. Omawiana galaktyka jest znacznie mniejsza i starsza niż Droga Mleczna, co czyni ją cennym obiektem zarówno dla badań nad powstawaniem gwiazd, jak i galaktyk we wczesnym Wszechświecie. Jednak z powodu słabego blasku badania tego obiekty nie są prostym zadaniem.

2 września 2015: Zaprezentowane zdjęcie jest zdominowane przez olbrzymią mgławicę Gum 56, rozświetloną przez jasne, gorące i młode gwiazdy, które się w niej narodziły. Przez miliony lat z gazu w mgławicy powstawały gwiazdy, a gdy starzały się, zwracały materię do swojego gwiezdnego matecznika, czyniąc to albo poprzez łagodne wyrzuty materii w przestrzeń kosmiczną, albo przez znacznie bardziej dramatyczne wybuchy supernowych. Zdjęcie zostało wykonane za pomocą 2,2-metrowego teleskopu MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile w ramach programu Kosmicznych Klejnotów ESO.

19 sierpnia 2015: Gromady otwarte gwiazd, takie jak widoczna na zdjęciu, to nie tylko idealne obiekty do wykonywania pięknych fotografii. Większość gwiazd powstaje w gromadach, a gromady mogą być wykorzystywane przez astronomów jako laboratoria do badania w jaki sposób gwiazdy ewoluują i umierają. Gromada sfotografowana przez Wide Field Imager (WFI) w należącym do ESO Obserwatorium La Silla, znana jest jako IC 4651, a narodzone w niej gwiazdy pokazują szeroką gamę charakterystyk.

10 sierpnia 2015: Międzynarodowy zespół astronomów badając ponad 200 000 galaktyk zmierzył energię generowaną w dużym fragmencie kosmosu, robiąc to bardziej precyzyjnie niż dotychczasowe pomiary. Jest to najbardziej kompleksowa ocena wydajności energetycznej w pobliskim Wszechświecie. Udało się potwierdzić, że energia produkowana obecnie w części Wszechświata stanowi zaledwie połowę stanu sprzed dwóch miliardów lat oraz okazało się, że to osłabienie zachodzi na wszystkich długościach fali od ultrafioletu do dalekiej podczerwieni. Wszechświat powoli umiera.

5 sierpnia 2015: Niezwykły bąbel, świecący niczym duch gwiazdy w ciemnościach panujących w kosmosie, może wydawać się nadnaturalny i tajemniczy, ale jest dobrze znanym astronomom rodzajem obiektu: mgławicą planetarną, pozostałością po umierającej gwieździe. Niniejsze zdjęcie to najlepszy jak dotąd widok mało znanego obiektu ESO 378-1. Fotografię uzyskano za pomocą teleskopu VLT w północnym Chile.

29 lipca 2015: Pierwszy raz udało się znaleźć lit w materii wyrzuconej przez nową. Obserwacje Nova Centauri 2013 wykonane w Obserwatorium La Silla oraz w pobliżu Santiago w Chile, pomogły wyjaśnić tajemnicę dlaczego wiele młodych gwiazd wydaje się mieć więcej tego pierwiastka niż jest to spodziewane. Nowe wyniki wypełniają brakujący od dawna element układanki reprezentującej chemiczną ewolucję naszej Galaktyki i są dużym krokiem w kierunku zrozumienia przez astronomów ilości różnych pierwiastków w gwiazdach Drodze Mlecznej.

22 lipca 2015: Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) została użyta do wykrycia najbardziej odległych gwiazdotwórczych obłoków gazu odnalezionych jak dotąd w zwykłych galaktykach we wczesnych Wszechświecie. Nowe obserwacje pozwalają astronomom rozpocząć oglądanie w jaki sposób pierwsze galaktyki się formowały i w jaki sposób wyczyściły kosmiczną mgłę podczas ery rejonizacji. Jest to pierwszy raz, gdy takie galaktyki są widoczne dokładniej niż tylko jako słabe plamki.

15 lipca 2015: Międzynarodowa grupa astronomów użyła 3,6-metrowego teleskopu ESO do zidentyfikowania planety takiej jak Jowisz krążącej po orbicie w takiej samej odległości wokół podobnej do Słońca gwiazdy HIP 11915. Według obecnych teorii, powstawanie planet o masie Jowisza odgrywa ważną rolę w kształtowaniu architektury systemów planetarnych. Istnienie planety o masie Jowisza na orbicie podobnej do jowiszowej wokół podobnej do Słońca gwiazdy otwiera nowe szanse, że system planetarny wokół tej gwiazdy może być podobny do Układu Słonecznego. HIP 11915 ma podobny wiek jak Słońce, a co więcej, podobny do Słońca skład chemiczny sugeruje, że na bliższych orbitach mogą istnieć skaliste planety.

9 lipca 2015: Opublikowano pierwsze rezultaty z nowego dużego przeglądu ciemnej materii na niebie południowym, wykonywanego za pomocą należącego do ESO teleskopu VLT Survey Telescope (VST) w Obserwatorium Paranal w Chile. Przegląd VST KiDS pozwoli astronomom na precyzyjne pomiary ciemnej materii, struktury halo galaktyki, ewolucji galaktyk i gromad. Pierwsze wyniki z KiDS pokazują w jaki sposób charakterystyki obserwowanych galaktyk są zdeterminowane przez otaczające je olbrzymie, niewidzialne zgęszczenia ciemnej materii.

8 lipca 2015: Obserwacje z należących do ESO obserwatoriów La Silla i Paranal w Chile po raz pierwszy pokazały związek pomiędzy bardzo długimi błyskami gamma, a nietypowo jasnymi wybuchami supernowych. Wyniki wskazują, że supernowa nie została spowodowana przez rozpad radioaktywny, jak oczekiwano, natomiast została wywołana rozpadem niezwykle silnych pól magnetycznych wokół egzotycznego obiektu nazywanego magnetarem. Wyniki ukażą się 9 lipca 2015 r. w czasopiśmie „Nature”.

1 lipca 2015: Ten bogaty widok wielu kolorowych gwiazd został uchwycony za pomocą kamery Wide Field Imager (WFI) na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile. Pokazuje młodą gromadę otwartą gwiazd znaną jako NGC 2367 - niemowlęce zgrupowanie gwiazdowe leżące w centrum olbrzymiej i starej struktury na obrzeżach Drogi Mlecznej.

25 czerwca 2015: Najnowsze obserwacje z należącego do ESO teleskopu VLT pokazały, że najbliższa gigantyczna galaktyka eliptyczna, Messier 87, pochłonęła w ciągu ostatniego miliarda lat całą średnich rozmiarów galaktykę. Po raz pierwszy astronomowie byli w stanie śledzić ruchy 300 mgławic planetarnych, aby znaleźć przekonujące dowody na zejście takiego wydarzenia. Uzyskali także dowód na nadwyżkę światła pochodzącą od pozostałości po kompletnie rozerwanej ofierze.

17 czerwca 2015: Astronomowie korzystający z należącego do ESO teleskopu VLT odkryli najjaśniejszą jak dotąd galaktykę we wczesnym Wszechświecie i natrafili na silne dowody na występowanie w niej pierwszej generacji gwiazd. Te masywne, jasne i do tej pory tylko hipotetyczne obiekty wytworzyły pierwsze ciężkie pierwiastki – cegiełki potrzebne do powstawania gwiazd znanych nam dzisiaj, okrążających je planet i życia takiego jakie znamy. Nowo odkryta galaktyka, oznaczona CR7, jest trzykrotnie jaśniejsza niż najjaśniejsza odległa galaktyka znana do tej pory.

10 czerwca 2015: Jedno z najbardziej wyraźnych zdjęć wykonanych do tej pory za pomocą należącego do ESO teleskopu VLT pokazało po raz pierwszy obiekt, który wydaje się starzejącą gwiazdą, z której powstaje mgławica planetarna podobna do motyla. Obserwacje czerwonego olbrzyma L2 Puppis, w trybie ZIMPOL nowo zainstalowanego instrumentu SPHERE, pokazały także wyraźnie obecność drugiego, bliskiego obiektu. Etapy umierania gwiazd nadal mają dla astronomów wiele zagadek, a pochodzenie tego typu dwubiegunowych mgławic, z ich skomplikowanymi i intrygującymi kształtami klepsydr, jeszcze więcej.

8 czerwca 2015: ALMA Long Baseline Campaign dostarczyła bardzo szczegółowego zdjęcia odległej galaktyki soczewkowanej grawitacyjnie. Fotografia pokazuje powiększony obraz obszarów gwiazdotwórczych w galaktyce, z poziomem detali, którego jak dotąd nie uzyskiwano dla tak odległych obiektów. Nowe obserwacje są znacznie dokładniejsze niż wykonywane za pomocą należącego do NASA/ESA Kosmicznego Teleskopu Hubble’a i ukazują zgęszczenia gwiazdotwórcze w galaktyce będące odpowiednikami olbrzymich wersji Mgławicy w Orionie.

27 maja 2015: Gaz w najjaśniejszym obszarze mgławicy RCW 34 jest intensywnie rozgrzewany przez młode gwiazdy i ekspanduje poprzez otaczający go chłodniejszy gaz. Gdy rozgrzany wodór dociera do granicy obłoku gazu, wystrzeliwuje na zewnątrz w próżnię niczym korek od butelki szampana. Ale młody obszar gwiazdotwórczy RCW 34 ma dużo więcej do zaoferowania niż kilka bąbelków, wydaje się, że w obłoku wystąpiły wielokrotne epizody powstawania gwiazd.

20 maja 2015: Astronomowie użyli należącego do ESO teleskopu VLT w Chile do wykonania najbardziej szczegółowego jak dotąd zdjęcia Mgławicy Meduza. Gdy gwiazda w jej wnętrzu dokonała „przejścia na emeryturę”, odrzuciła swoje zewnętrzne warstwy w przestrzeń kosmiczną tworząc kolorowy obłok. Obraz jest zapowiedzią ostatecznych losów Słońca, które także stanie się obiektem tego typu.

13 maja 2015: Obserwacje wykonane za pomocą należącego do ESO teleskopu VLT w Chile doprowadziły do odkrycia nowej klasy “ciemnych” gromad kulistych gwiazd wokół olbrzymiej galaktyki Centaurus A. Te tajemnicze obiekty wyglądają podobnie do zwykłych gromad, ale zawierają znacznie więcej masy i mogą mieć także zaskakująco duże ilości ciemnej materii albo posiadać masywne czarne dziury – czego się nie spodziewano, ani nie wiadomo dlaczego tak jest.

30 kwietnia 2015: Za pomocą instrumentu MUSE na teleskopie VLT, należącym do ESO, astronomowie po raz pierwszy uzyskali kompletny trójwymiarowy widok słynnych Filarów Stworzenia w Mgławicy Orzeł (Messier 16). Nowe obserwacje pokazują w jaki sposób pyłowe filary tego obiektu są rozmieszczone w przestrzeni kosmicznej oraz ujawniają wiele dodatkowych szczegółów – w tym wcześniej niewidoczne dżety z młodej gwiazdy. Intensywne promieniowanie i wiatry gwiazdowe od gromady jasnych gwiazd wyrzeźbiły wraz z upływem czasu pyłowe Filary Stworzenia i doprowadzą do ich całkowitego zniknięcia za trzy miliony lat.

22 kwietnia 2015: Astronomowie korzystający łowcy planety HARPS w należącym do ESO Obserwatorium La Silla w Chile dokonali pierwszego bezpośredniego wykrycia widma w zakresie widzialnym odbitego od egzoplanety. Obserwacje te ukazują także nowe własności słynnego obiektu – pierwszej planety pozasłonecznej odkrytej wokół normalnej gwiazdy: 51 Pegasi. Wyniki sugerują bardzo ciekawą przyszłość dla tej techniki, szczególnie gdy zostanie zastosowana nowa generacja instrumentów, takich jak ESPRESSO na teleskopie VLT oraz przyszłe teleskopy, takie jak E-ELT.

16 kwietnia 2015: Po raz pierwszy astronomowie pokazali w jaki sposób powstawanie gwiazd w “martwych” galaktykach zanikało miliardy lat temu. Należący do ESO teleskop VLT oraz należący do NASA/ESA Kosmiczny Teleskop Hubble’a uzyskały dane, iż trzy miliardy lat po Wielkim Wybuchu w galaktykach tych nadal zachodziły procesy gwiazdotwórczy na obrzeżach, natomiast nie występowały w centrach. Wygaszanie procesów gwiazdotwórczych wydaje się zaczynać od jąder galaktyk, a następnie rozprzestrzenia się na zewnętrzne części. Wyniki opublikowano w czasopiśmie „Science” w wydaniu z 17 kwietnia 2015 r.

16 kwietnia 2015: Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) wykryła ekstremalnie potężne pole magnetyczne, daleko poza czymkolwiek wcześniej obserwowanym w sercu galaktyki, bardzo blisko horyzontu zdarzeń supermasywnej czarnej dziury. Nowe obserwacje pomagają astronomom w zrozumieniu struktury i powstawania tego rodzaju masywnych obiektów w centrach galaktyk oraz bliźniaczych dżetów plazmy o dużej prędkości, które często są wyrzucane z okolic biegunów. Wyniki badań ukażą się 17 kwietnia 2015 r. w czasopiśmie „Science”.

15 kwietnia 2015: Być może po raz pierwszy zaobserwowano ciemną materię oddziałującą z inną ciemną materią w sposób inny niż poprzez siłę grawitacji. W obserwacjach zderzających się galaktyk, wykonanych za pomocą należącego do ESO teleskopu VLT oraz należącego do NASA/ESA Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, znaleziono intrygujące wskazówki na temat natury tego tajemniczego składnika Wszechświata.

8 kwietnia 2015: Po raz pierwszy astronomowie wykryli obecność złożonych cząsteczek organicznych – cegiełek budujących życie – w dysku protoplanetarnym otaczającym młodą gwiazdę. Odkrycie, dokonane za pomocą Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), potwierdza, że warunki, z których wyłoniła się Ziemia i Słońce, nie są unikalne we Wszechświecie. Wyniki zostaną opublikowane w wydaniu czasopisma „Nature” z 9 kwietnia 2015 r.

26 marca 2015: Najlepsze jak dotąd obserwacje zapylonego obłoku gazu G2 potwierdzają, że dokonał on największego zbliżenia do supermasywnej czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej w maju 2014 r. i udało mu się przetrwać. Najnowsze wyniki z należącego do ESO teleskopu VLT pokazują, że obiekt nie wydaje się w istotny sposób rozciągnięty i że jest bardzo zwarty. Najprawdopodobniej jest to młoda gwiazda z masywnym jądrem, która ciągle akreuje materię. Czarna dziura nie wykazała jeszcze na razie zwiększonej aktywności po tym przejściu.

23 marca 2015: Nowe obserwacje wykonane za pomocą teleskopu APEX wskazują, że gwiazda, którą europejscy astronomowie dostrzegli na niebie w 1670 roku nie była wybuchem gwiazdy nowej, ale znacznie rzadszym, gwałtownym zderzeniem gwiazd. Była wystarczająco spektakularna, aby ją łatwo dostrzec nieuzbrojonym okiem podczas swojego pierwszego wybuchu, ale ślady, które pozostawiła są tak słabe, że dopiero dokładne obserwacje przy pomocy teleskopów submilimetrowych 340 lat później pozwoliły ostatecznie rozwiązać zagadkę. Wyniki badań ukażą się 23 marca 2015 r. w internetowym wydaniu czasopisma „Nature”.

11 marca 2015: Ten efektowny krajobraz południowego gwiazdozbioru Ołtarza jest skarbnicą ciał niebieskich. Gromady gwiazd, mgławice emisyjne oraz aktywne obszary powstawania gwiazd to tylko przykłady bogactw obserwowanych w tym rejonie położonym 4000 lat świetlnych od Ziemi. Zaprezentowane piękne, nowe zdjęcie jest najbardziej szczegółowym widokiem tej części nieba spośród uzyskanych do tej pory. Fotografię wykonano za pomocą teleskopu VLT Survey Telescope (VST) w Obserwatorium Paranal w Chile, należącym do ESO.

5 marca 2015: Pierwotny ocean na Marsie miał więcej wody niż ziemski Ocean Arktyczny i pokrywał większą powierzchnię planety niż Ocean Atlantycki na Ziemi – tak wskazują opublikowane dzisiaj najnowsze wyniki badań. Międzynarodowy zespół naukowców wykorzystał należący do ESO teleskop VLT, a także instrumenty w W. M. Keck Observatory oraz NASA Infrared Telescope Facility, do monitorowania atmosfery planety i wykonania mapy własności wody w różnych częściach marsjańskiej atmosfery w okresie sześciu lat. Nowe mapy są pierwszymi tego rodzaju opracowaniami. Wyniki ukażą się dzisiaj w internetowym wydaniu czasopisma „Science”.

2 marca 2015: Jedna z najdalszych zaobserwowanych galaktyk umożliwiła astronomom wykrycie po raz pierwszy pyłu w tak odległym systemie formującym gwiazdy oraz ciekawego dowodu na błyskawiczną ewolucję galaktyk po Wielkim Wybuchu. Do najnowszych obserwacji wykorzystano ALMA, aby zarejestrować słaby blask od zimnego pyłu galaktyce A1689-zD1 oraz teleskop VLT, aby zmierzyć odległość do niej.

26 lutego 2015: Instrument MUSE, na należącym do ESO teleskopie VLT, dał astronomom najlepszy trójwymiarowy obraz dalekiego Wszechświata. Wpatrując się przez zaledwie 27 godzin w obszar Południowego Głębokiego Pola Hubble'a, ujawnił odległości, ruchy i inne własności dla dużo większej liczby galaktyk niż znano do tej pory w tym miejscu. Uzyskano postęp w stosunku do obserwacji z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, wykrywając obiekty wcześniej niewidoczne.

18 lutego 2015: Nowy instrument SPHERE, pracujący na należący do ESO teleskopie VLT, został wykorzystany do poszukiwań brązowego karła, które spodziewano się na orbicie wokół nietypowej gwiazdy podwójnej V471 Tauri. SPHERE dał astronomom najlepszy widok na otoczenie tego intrygującego obiektu. Jednak nic ta mnie znaleziono. Zaskakująca absencja przewidywanego z dużym prawdopodobieństwem brązowego karła oznacza, że tradycyjne wytłumaczenie dziwnego zachowania V471 Tauri jest błędne. Ten nieoczekiwany rezultat został opisany w pierwszym artykule opartym o dane ze SPHERE.

9 lutego 2015: Astronomowie wykorzystali instrumenty ESO oraz teleskopy na Wyspach Kanaryjskich do zidentyfikowania dwóch zaskakująco masywnych gwiazd w sercu mgławicy planetarnej Henize 2-428. Ponieważ obie gwiazdy okrążają się nawzajem, prawdopodobnie z upływem czasu będą zacieśniać orbitę, a gdy za 700 milionów lat zderzą się, będą zawierać wystarczająco dużo materii, aby wybuchnąć w gigantycznej eksplozji supernowej. Wyniki badań opublikowano 9 lutego 2015 r. w internetowym wydaniu czasopisma „Nature”.

4 lutego 2015: Najnowsze zdjęcie uzyskane teleskopem VISTA do przeglądów nieba ukazało słynną Mgławicę Trójlistna Koniczyna w nowym, upiornym świetle. Obserwując w podczerwieni, astronomowie mogą spoglądać przez wypełnione pyłem centralne części Drogi Mlecznej i dostrzec wiele ukrytych do tej pory obiektów. W zaledwie niewielkim fragmencie jednego z przeglądów VISTA, odkryli dwie nieznane i bardzo odległe cefeidy, które są położone prawie dokładnie za Mgławicą Trójlistna Koniczyna. To pierwsze gwiazdy tego rodzaju położone w centralnej płaszczyźnie Drogi Mlecznej poza zgrubieniem galaktycznym.

28 stycznia 2015: Niczym rozdziawiona paszcza gigantycznego kosmicznego stworzenia, na nowym zdjęciu z teleskopu VLT groźnie widnieje globula kometarna CG4. Chociaż wydaje się duża i jasna, tak naprawdę jest słabą mgławicą, którą miłośnicy astronomii mogą dostrzec jedynie z wielkim trudem. Natura CG4 ciągle pozostaje tajemnicą.

14 stycznia 2015: Pierwsze światło w należącym do ESO Obserwatorium Paranal w północnym Chile uzyskał system Next-Generation Transit Survey (NGTS). Projekt będzie poszukiwał tranzytujących egzoplanet – planet pozasłonecznych, które przechodzą przed swoją gwiazdą i powodują niewielkie osłabienia jej blasku, które można zarejestrować przy pomocy czułych instrumentów. Teleskopy skupią się na odkrywaniu planet wielkości Neptuna i mniejszych, o średnicach od dwóch do ośmiu razy większych niż rozmiary Ziemi.

7 stycznia 2015: Na tym intrygującym zdjęciu z ESO wydaje się, iż brakuje części gwiazd. Ale czarna pustka w pięknym polu gwiazd nie jest w rzeczywistości pusta, a obszarem przestrzeni kosmicznej gęsto wypełnionym gazem i pyłem. Ten ciemny obłok nosi nazwę LDN 483 — Lynds Dark Nebula 483. Obłoki tego typu są miejscami narodzin przyszłych gwiazd. Instrument Wide Field Imager zamontowany na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile wykonał niniejsze zdjęcie LDN 483 i jego otoczenia na niebie.

17 grudnia 2014: To piękne zdjęcie gromady gwiazd Messier 47 zostało wykonane za pomocą instrumentu Wide Field Imager, zainstalowanego na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile. Młoda gromada gwiazd jest zdominowana przez jasne, niebieskie gwiazdy, ale zawiera także kilka kontrastujących barwą czerwonych olbrzymów.

4 grudnia 2014: Podczas swojego najnowszego spotkania, Rada - organ zarządzający ESO [1] - dała zielone światło dla dwuetapowej budowy Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (E-ELT). Autoryzowano wydatkowanie około miliarda euro podczas pierwszej fazy, która będzie obejmować koszty budowy w pełni sprawnego teleskopu, razem z zestawem instrumentów oraz obserwacje „pierwszego światła” w ciągu 10 lat. Pozwoli to na niesamowite odkrycia na polu planet pozasłonecznych, badań gwiazd w pobliskich galaktykach oraz w odległym Wszechświecie. Największy w historii kontrakt ESO na kopułę i główną strukturę teleskopu zostanie rozstrzygnięty w przyszłym roku.

26 listopada 2014: 2,2-metrowy teleskop MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile uchwycił kolorowy obraz jasnej gromady gwiazd NGC 3532. Część gwiazd gromady nadal świeci gorącym niebieskawym kolorem, ale z kolei wiele z masywnych gwiazd stało się już czerwonymi olbrzymami i świecą w mocnych odcieniach koloru pomarańczowego.

19 listopada 2014: Nowe obserwacje z teleskopu VLT w Chile dotyczą orientacji w przestrzeni największych struktur we Wszechświecie. Europejski zespół badawczy odkrył, że osie obrotu centralnych supermasywnych czarnych dziur w zbadanych kwazarach są do siebie równolegle na dystansach miliardów lat świetlnych. Okazało się także, że osie obrotu kwazarów zazwyczaj są zgodne z olbrzymimi strukturami kosmicznej sieci, w których obiekty te się znajdują.

10 listopada 2014: Nowy instrument MUSE, zainstalowany na należącym do ESO teleskopie VLT, dostarczył badaczom najlepszego jak dotąd obrazu spektakularnej kosmicznej katastrofy. Najnowsze obserwacje po raz pierwszy ukazują ruchy gazu wyrywanego z galaktyki ESO 137-001, gdy ta przemieszcza się z dużą prędkością przez wielką gromadę galaktyk. Wyniki są kluczem do rozwiązania starej zagadki – dlaczego w gromadach galaktyk „wyłączają się” procesy powstawania gwiazd.

6 listopada 2014: Zaprezentowane nowe zdjęcie z ALMA, Atacama Large Millimeter/submillimeter Array, pokazuje coś czego nigdy aż tak szczegółowo do tej pory nie oglądano: dokładną strukturę dysku wokół młodej gwiazdy, w którym tworzą się planety. Są to pierwsze obserwacje ALMA wykonane z prawie docelową konfiguracją sieci i najostrzejszy obraz uzyskany na falach submilimetrowych. Nowe wyniki to wielki krok naprzód w obserwacjach rozwoju dysków protoplanetarnych i powstawania planet.

3 listopada 2014: Wykorzystują pełną moc interferometru VLTI, międzynarodowy zespół astronomów odkrył światło egzozodiakalne blisko tzw. „strefy życia” wokół dziewięciu pobliskich gwiazd. Jest to światło gwiazdy odbite przez pył utworzony w wyniku zderzeń pomiędzy planetoidami i aktywności komet. Występowanie dużych ilości tego rodzaju pyłu w wewnętrznych rejonach niektórych układów planetarnych może stanowić przeszkodę w uzyskiwaniu w przyszłości bezpośrednich obrazów planet podobnych do Ziemi.

29 października 2014: Po raz pierwszy naukowcy korzystający z ALMA wykryli strumień gazu poruszający się od masywnego zewnętrznego dysku w stronę wewnętrznych części układu podwójnego gwiazd. Takiej struktury nigdy wcześniej nie obserwowano. Może być odpowiedzialna za utrzymywanie drugiego, mniejszego dysku materii formującej planety, która w przeciwnym wypadku zaniknęłaby dawno temu. Połowa gwiazd podobnych do Słońca powstaje w układach podwójnych, co oznacza, że wyniki badań będą mieć spore konsekwencje dla poszukiwania egzoplanet. Rezultaty opublikowano 30 października 2014 r. w czasopiśmie „Nature”.

28 października 2014: Profesor Lena Kolarska-Bobińska, polski Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, podpisała dzisiaj porozumienie na temat przystąpienia Polski do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) – najbardziej produktywnego naziemnego obserwatorium astronomicznego. ESO powita Polskę jako kraj członkowski po ratyfikacji umowy akcesyjnej.

22 października 2014: Instrument HARPS w Obserwatorium La Silla posłużył do wykonania najbardziej kompletnego jak dotąd przeglądu komet wokół innej gwiazdy. Francuski zespół astronomów zbadał prawie 500 indywidualnych komet okrążających gwiazdę Beta Pictoris i odkrył, że należą do dwóch osobnych rodzi egzokomet: starych egzokomet, które prawdopodobnie dokonały już wielu zbliżeń do gwiazdy, oraz młodszych egzokomet, które prawdopodobnie pochodzą z niedawnego rozbicia jednego lub więcej obiektów. Nowe wyniki ukażą się 23 października 2014 r. w czasopiśmie „Nature”.

15 października 2014: Astronomowie użyli teleskopu APEX do zbadania olbrzymiej gromady galaktyk, która powstaje we wczesnym Wszechświecie i pokazali jak wiele procesów gwiazdotwórczych w niej zachodzi - nie tylko przesłoniętych przez pył, ale także w różnych nieoczekiwanych miejscach. Po raz pierwszy uzyskano pełny przegląd procesów powstawania gwiazd w tego typu obiekcie.

1 października 2014: Instrument Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w należącym do Obserwatorium ESO La Silla w Chile posłużył do uzyskania pięknego, usianego niebieskimi gwiazdami, zdjęcia bogatej gromady otwartej gwiazd znanej jako Messier 11, a także pod określeniami NGC 6705 i Gromada Dzika Kaczka.

17 września 2014: Od dziesięcioleci naukowcy wierzyli, że zderzenia galaktyk (galaktyczne mergery) skutkują zazwyczaj wytworzeniem galaktyk eliptycznych. Ale teraz badacze korzystający z ALMA i innych radioteleskopów po raz pierwszy znaleźli bezpośredni dowód na to, że w ten sposób mogą powstawać także galaktyki z dyskami i że proces ten jest całkiem powszechny. Zaskakujący rezultat może stanowić wyjaśnienie dlaczego w kosmosie istnieje tak wiele galaktyk spiralnych podobnych do Drogi Mlecznej.

10 września 2014: Na nowym zdjęciu z teleskopu VST (VLT Survey Telescope) w Obserwatorium Paranal w północnym Chile widać wielki zbiór gwiazd – gromadę kulistą Messier 54. Gromada wygląda bardzo podobnie do wielu innych, ale skrywa pewien sekret. Messier 54 nie należy do Drogi Mlecznej, jest natomiast częścią małej satelitarnej Galaktyki Karłowatej w Strzelcu. To nietypowe umiejscowienie pozwoliło astronomom wykorzystać teleskop VLT (Very Large Telescope – Bardzo Duży Teleskop) do sprawdzenia czy w gwiazdach poza Drogą Mleczną także występują nieoczekiwanie małe poziomy pierwiastka litu.

3 września 2014: Lupus 4, nagromadzenie pyłu i gazu w kształcie pająka, przesłania gwiazdy w tle niczym ciemne chmury w bezksiężycową noc. Ale obecnie zaciemnione, gęste zasoby materii w obłokach takich jak Lupus 4 to miejsca narodzin nowych gwiazd, które za jakiś czas rozpoczną swoje świetliste życie. Do wykonania zdjęcia użyto instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie ESO w Obserwatorium La Silla w Chile.

26 sierpnia 2014: Międzynarodowy zespół astronomów użył Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), a także wielu innych teleskopów naziemnych i kosmicznych, do uzyskania najlepszego obrazu kolizji pomiędzy dwoma galaktykami, która nastąpiła gdy Wszechświat miał zaledwie połowę obecnego wieku. Badacze skorzystali z pomocy szkła powiększającego o rozmiarach galaktyki, aby dostrzec normalnie niewidoczne szczegóły. Nowe badania galaktyki H-ATLAS J142935.3-002836 dowiodły, że ten złożony i odległy obiekt wygląda podobnie jak dobrze znane i znacznie bliższe zderzenia galaktyk o nazwie Galaktyki Anteny (Antennae Galaxies).

20 sierpnia 2014: Zdjęcie prezentuje dwa obszary powstawania gwiazd w południowej Drodze Mlecznej. Wykonano je za pomocą instrumentu instrumentu Wide Field Imager w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Pierwszy z obszarów, po lewej, jest zdominowany przez gromadę gwiazd NGC 3603, oddaloną od nas o 20 tysięcy lat świetlnych, położoną w ramieniu spiralnym Kila-Strzelca. Drugi obiektów, po prawej, to zbiorowisko świecącego gazu o nazwie NGC 3576, umiejscowiona o połowę bliżej.

6 sierpnia 2014: VLT Survey Telescope (VST) w Obserwatorium ESO Paranal w Chile sfotografował na pięknym, szczegółowym zdjęciu galaktykę Messier 33. Ta galaktyka spiralna jest drugą pod względem odległości dużą galaktyką w pobliżu Drogi Mlecznej. Zawiera wiele jasnych gromad gwiazd oraz obłoków gazu i pyłu. Nowe zdjęcie to jeden z najbardziej szczegółowych szerokokątnych widoków opisywanego obiektu, wyraźnie ukazujący wiele świecących na czerwono obłoków gazu w ramionach spiralnych.