De sterren van de Melkweg

Hier zie je de majestueuze Melkweg boven ESO's La Silla Observatorium in Chili uitrijzen, zijn heldere band onderbroken door rode gebieden met stervorming en donkere, slingerende filamenten van interstellair stof. Twee van de telescopen van de site, de 1-meter Schmidt-telescoop (links) en de MPG-ESO 2,2-meter telescoop (rechts), zijn ook zichtbaar.

Hoewel alle sterren aan de hemel tot de Melkweg behoren, verwijzen we vaak naar deze dikke streep aan de hemel als "de Melkweg". Dit komt door onze positie in ons eigen stelsel: het zonnestelsel bevindt zich in een van de spiraalarmen van ons stelsel, op ongeveer tweederde van de afstand tussen het centrum van de Melkweg en de rand. Ons melkwegstelsel zelf heeft de vorm van een gigantische pannenkoek met een heldere bobbel in het midden en met bijna alle samenstellende sterren, gas, stof, planeten, enzovoort, liggend in een dunne schijf. De "Melkweg" - de heldere strook die we in de afbeelding aan de nachthemel zien prijken - is eigenlijk ons ​​zicht op deze schijf die daarom zoveel helderder en indrukwekkender dan de omringende hemel lijkt, omdat we inwaarts kijken naar het dicht opeengepakte galactische centrum.

Rechtsboven het midden van de afbeelding, net boven de MPG-ESO 2.2-meter telescoop, bevindt zich een van onze naaste buren in de ruimte, een dwergstelsel dat bekend staat als de Grote Magelhaense Wolk. De roze en groene gloed zichtbaar net boven de horizon staat bekend als airglow en wordt veroorzaakt door aangeslagen atomen in de bovenste atmosfeer van de aarde.