Dageraad van een nieuw tijdperk voor supernova 1987A

Drie decennia geleden ontdekten astronomen één van de helderste supernova’s in meer dan 400 jaar. De sterexplosie SN 1987A gloeide met een kracht van 10 miljoen zonnen gedurende ettelijke maanden na de ontdekking ervan op 23 februari 1987.

Gelegen in de Grote Magelhaense Wolk, één van de satellietsterrenstelsels van de Melkweg was SN 1987A de dichtstbijzijnde waargenomen supernova-explosie sinds eeuwen en het werd snel de meest onderzochte supernova ooit. Gedurende de laatste dertig jaar konden astronomen door gedetailleerde vervolgwaarnemingen met telescopen zowel in de ruimte als op de grond de doodsstrijd van een zware ster in ongeëvenaard detail bestuderen, gaande van ster naar supernova tot overblijfsel van een supernova, waardoor ons begrip van deze explosieve gebeurtenissen radicaal verandert.

Met zijn buitengewone gevoeligheid op millimeter en submillimeter golflengten onderzoekt de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) sinds 2013 aspecten van SN 1987A die voorheen nog niet bestudeerd werden. Astronomen gebruiken ALMA om de gloeiende restanten van de supernova in hoge resolutie te observeren en te bestuderen hoe het restant enorme hoeveelheden stof aanmaakt uit de nieuwe elementen van de voorouderlijke ster. Een deel van dit stof zal zich een weg banen naar de interstellaire ruimte en zal misschien op een dag het materiaal zijn waaruit toekomstige planeten rond andere sterren opgebouwd worden. Deze waarnemingen doen vermoeden dat stof in het vroege universum gemaakt werd door gelijkaardige supernova-explosies.

De hier afgebeelde samengestelde foto combineert waarnemingen gemaakt met ALMA, de NASA/ESA Hubble Space Telescope en NASA’s Chandra X-ray observatory.

Links

• ALMA- persbericht
• Hubble-persbericht