Golfbal wereld

Een nieuw onderzoek onder leiding van Pierre Vernazza (Laboratoire d'Astrophysique de Marseille, Frankrijk) uitgevoerd met behulp van ESO-faciliteiten heeft de planetoïde Pallas voor het eerst waargenomen met extreem hoog oplossingsvermogen. De planetoïde kon zo gedetailleerd worden waargenomen dankzij de adaptieve optiek (AO) van de SPHERE-camera op de Very Large Telescope (VLT).

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthäus Olbers ontdekte Pallas op 28 maart 1802. De planetoïde, vernoemd naar de Griekse godin Pallas Athene, werd - samen met vele andere planetoïden die ontdekt werden in de 19e eeuw - aanvankelijk geclassificeerd als een planeet. Naarmate de tijd verstreek en de technologie verbeterde, werd Pallas later geherclassificeerd als een planetoïde. Tegenwoordig staat hij bekend als de op twee na grootste planetoïde in het zonnestelsel, met een gemiddelde diameter van 512 km.

Hoewel Pallas na Ceres en Vesta de grootste bekende planetoïde in het zonnestelsel is, is het de enige van deze grote planetoïden die nog niet door een ruimtesonde is bezocht. Dit komt door zijn baan, die een ongewoon grote hoek maakt met het baanvlak van de aarde - waardoor het een bijzondere uitdaging is om er een ruimtevaartuig naar toe te sturen.

Deze nieuwe afbeeldingen laten zien dat het oppervlak van Pallas zeer interessante topografische kenmerken vertoont die wijzen op een verleden met veel botsingen. Talrijke grote kraters zijn te vinden op beide halfronden van Pallas waardoor het oppervlak lijkt op dat van een golfbal. De twee duidelijke grote inslagbekkens op het oppervlak kunnen veroorzaakt zijn door één object  dat in meerdere stukken uiteen gevallen is. De heldere vlek die op het zuidelijk halfrond van Pallas te zien is (rechter afbeelding) doet ook erg denken aan de zoutafzettingen op Ceres.