Sierp Wenus

Widzimy sierp Księżyca wznoszący się nad spokojnym budynkiem Residencia w Obserwatorium Paranal. Na niebie, obok Księżyca, widoczna jest także Wenus - Gwiazda Poranna - a w dalszej odległości także zespół teleskopów ESO, obecnie odpoczywający w ciszy po nocnych obserwacjach.

Jest zbyt mała, aby dostrzec to na zdjęciu, ale Wenus ma różne fazy, podobne do faz Księżyca. Widzimy Wenus jako dysk, gdy skrada się z tyłu Słońca (patrząc z Ziemi) — promienie słoneczne docierają do tarczy Wenus, która jest skierowana w stronę Ziemi, a obraz tej pełnej tarczy jest odbijany z powrotem do nas. Faza połowy tarczy występuje, gdy Wenus wyłania się zza Słońca na część orbity, która znajduje się pomiędzy Ziemią, a Słońcem i sukcesywnie coraz mniej powierzchni jest bezpośrednio oświetlonej, gdy patrzymy z Ziemi. Gdy Wenus kontynuuje swój marsz wokół Słońca, tarczy nadal ubywa i zostaje tylko wąski sierp rozświetlony przez Słońca. Aż w końcu Wenus osiąga koniunkcję i znika z naszego widoku, aby potem pojawić się jako cienki sierp, "półksiężyc" i od nowa rozpocząć cały cykl.