Zdjęcie tygodnia

17 czerwca 2013: Na tym elektryzującym zdjęciu, uzyskanym w piątek 7 czerwca 2013 r., gwałtowna burza wyładowuje swój gniew nad Cerro Paranal. Wielki kopuły czterech głównych teleskopów VLT, każda o rozmiarze ośmiopiętrowego budynku, są maleńkie w porównaniu z potężną burzą. Po lewej stronie zdjęcia pojawiła się samotna gwiazda, która jest świadkiem pokazu - pojedynczny punkt światła na zachmurzonym niebie. Gwiazą tą jest Procjon, jasny układ podwójny w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa. Chmury nad Obserwatorium ESO Paranal są rzadkim widokiem. Miejsce to notuje zdumiewające 330 bezchmurnych dni w roku. Błyskawice są jeszcze rzadsze, gdyż obserwatorium znajduje się na jednym z najsuchszych miejsc na świecie: pustyni Atakama w północnym Chile, 2600 metrów nad poziomem morza. Jeżeli pojawiają się jakieś chmury, to przez większość czasu obserwatorium znajduje się nad nimi. Gerhard Hüdepohl, fotograficzny ambasador ESO, poprzez 16-letni okres pracy jako inżynier w Paranal widział tutaj błyskawice jedynie raz do tej pory - chwycił więc aparat fotograficzny i ...

10 czerwca 2013: Nowa, nietypowa sekwencja wideo pokazuje gwałtowne pojaśnienie i powolny spadek jasności supernowej w galaktyce. Supernowa, która otrzymała oznaczenie SN 2012fr, została odkryta 27 października 2012 r. przez francuskiego astronoma Alaina Klotza. Zdjęcia wykonane za pomocą automatycznego teleskopu TAROT, pracującego w Obserwatorium ESO La Silla w Chile, zostały skompilowane w celu utworzenia unikalnego filmu. Supernowe są wynikiem eksplozji i kataklizmicznej śmierci określonych typów gwiazd. Są tak jasne, że mogą przyćmić blaskiem swoją rodzimą galaktykę na wiele tygodnia, zanim powoli znikną z pola widzenia. Supernowa 2012fr [1] została odkryta przez Alaina Klotza w popołudnie 27 października 2012 r. Był zajęty pomiarami jasności słabej gwiazdy zmiennej na zdjęciu z automatycznego teleskopu TAROT (Télescope à Action Rapide pour les Objets Transitoires) w Obserwatorium ESO La Silla, gdy zauważył nowy obiekt, którego nie było na zdjęciu wykonanym trzy dni wcześniej. Po sprawdzeniu przez astronomów teleskopami na całym świecie, jasny obiekt został potwierdzony jako supernowa typu ...

3 czerwca 2013: To prawdziwa gratka dla fotografów i miłośników astronomów: na niebie zachodzi zjawisko znane pod nazwą syzygium - gdy trzy (lub więcej) ciała niebieskie prawie nachodzą na siebie. Gdy obiekty niebieskie mają podobne długości ekliptyczne, zjawisko zwane jest wtedy też potrójną bliską koniunkcją. Oczywiście jest to tylko złudzenie perspektywy, ale nie czyni to go mniej spektakularnym. W tym przypadku ciałami są trzy planety, a jedyną rzeczą potrzebną do cieszenia się widokiem jest czyste niebo w czasie zachodu słońca. Szczęście obserwacji w takich warunkach miał Yuri Beletsky, fotograficzny ambasador ESO, który w niedzielę 26 maja podziwiał ten spektakularny widok z Obserwatorium ESO La Silla w północnym Chile. Po zachodzie słońca nad okrągłymi kopułami teleskopów ukazały się trzy planety Układu Słonecznego - Jowisz (na górze), Wenus (na dole, po lewej) i Merkury (na dole, po prawej) - prezentując swój kosmiczny taniec. Takie ustawienie planet zdarza się raz na kilka lat. Poprzednie nastąpiło w ...

27 maja 2013: Na pierwszy rzut oka to hipnotyzujące zdjęcie może wyglądać jak fale spowodowane przez kamień wrzucony do jeziora. W rzeczywistości mamy do czynienia z rezultatem pozornego ruchu gwiazd po niebie południowym i odrobiny magii dodanej przez fotografa. Zdjęcie zostało wykonane na Cerro Armazones, górze wysokiej na 3046 metrów nad poziomem morza, która znajduje się w centralnej części pustyni Atakama, w Andach Chilijskich. Długie białe paski to ślady gwiazd. Każdy z nich wyznacza drogę pojedynczej gwiazdy po ciemnym nocnym niebie. Gdy migawkę aparatu fotograficznego pozostawimy otwartą przez dłuższy okres czasu, ukazuje się nam nieuchwytny gołym okiem ruch gwiazd. Aby uzyskać taki efekt wystarczą czasy ekspozycji około 15 minut. W tym przypadku fotograf połączyć wiele krótszych ekspozycji, aby uzyskać finalny obraz. Korzystał też z bardzo szerokokątnych obiektywów, aby po prawej stronie zdjęcia zmieścić biegu niebieski, a równik tuż nad niższą z wież. Zadziwiająco duża liczba śladów gwiazd na zdjęciu jest także dowodem na ...

20 maja 2013: Nawet najbardziej doświadczonemu astronomowi trudno oprzeć się od poświęcenia chwili czasu w napiętym harmonogramie obserwacyjnym, aby zatrzymać się na chwilę i spojrzeć na cudownie bogate niebo południowe. Zaprezentowana fotografia jest autoportretem wykonanym przez astronoma Alana Fitzsimmonsa, który wykonał zdjęcie pomiędzy sesjami obserwacyjnymi w Obserwatorium ESO La Silla. To odważne zdjęcie pokazuje kontrast pomiędzy prostą, nieruchomą i ciemną postacią na Ziemi, a rozgwieżdżonym nocnym niebem. Na fotografii niebo jest zdominowane przez ogromną ilość gwiazd i pyłu, które tworzą centrum Drogi Mlecznej, naszej rodzimej galaktyki. Obserwatoria ESO znajdują się na pustyni Atakama w północnym Chile, obszarze o bardzo niewielu mieszkańcach, który łączy bardzo ciemne noce z ekstremalnie dobrymi warunkami atmosferycznymi, a oba te czynniki sprzyjają wykonywaniu świetnych obserwacji. La Silla jest pierwszym obserwatorium ESO. Zainaugurowane w 1969 r., jest domem wielu teleskopów o średnicach do 3,6 metra. Z ponad 300 bezchmurnymi nocami w roku La Sillajest idealnym obszarem do ulokowania zaawansowanych instrumentów ...

13 maja 2013: Na skraju pustyni Atakama, daleko od zanieczyszczeń świetlnych od miast północnego Chile, niebo po zachodzie słońca jest czarne jak smoła. Tak ciemne niebo pozwala na wykonywanie najlepszych obserwacji astronomicznych, a dzięki wysokości 2400 m n.p.m., Obserwatorium ESO La Silla dysponuje niewiarygodnie czystym widokiem nocnego nieba. Jednak nawet w tak odległych, wysoko położonych i suchych miejscach nie można uciec przed pogodą, która przychodzi w miesiącach zimowych, gdy śnieg pokrywa górski wierzchołek i kopuły teleskopów. Zdjęcie pokazuje zimowe La Silla wśród mrowia gwiazd Drogi Mlecznej, której płaszczyzna przebiega przez fotografię. Widoczne są (od prawej do lewej) 3,6-metrowy teleskop ES, 3,58-metrowy Teleskop Nowej Technologii (NTT), 1-metrowy teleskop Schmidta ESO oraz 2,2-metrowy teleskop MPG/ESO, który ma śnieg na kopule. Mała kopuła wycofanego z użytku Coudé Auxiliary Telescope widoczna jest obok kopuły 3,6-metrowego teleskopu ESO, a pomiędzy nią, a NTT znajdują się zbiorniki na wodę dla obserwatorium. Widok śniegu w La Silla może początkowo być ...

6 maja 2013: Na zdjęciu widać jak Lore, jeden z dwóch transporterów ALMA, wiezie jedną z 7-metrowych anten ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array). Lore i jej bliźniak Otto, są dwoma pomalowanymi na żółto, 28-kołowymi pojazdami, specjalnie skonstruowanymi do przewożenia anten ALMA na płaskowyżu Chajnantor na wysokości 5000 metrów n.p.m. Wykonując tę czynność mogą rekonfigurować sieć teleskopów, aby uzyskiwać najbardziej użyteczne obserwacje dla danego celu. Transportery służą także do przemieszczania anten pomiędzy Chajnantor, a położoną niżej bazą Operations Support Facility. ALMA składa się z głównej sieci pięćdziesięciu anten o średnicach 12-metrów oraz dodatkową sieć dwunastu anten 7-metrowych i czterech 12-metrowych, zwaną Atacama Compact Array (ACA). Lore wiezie jedną z mniejszych anten sieci ACA. 12-metrowe anteny sieci głównej nie mogą być umieszczone bliżej niż w odstępach 15 metrów, gdyż inaczej przeszkadzałyby sobie. Dystans minimalnej separacji pomiędzy antenami wprowadza limit dla maksymalnej skali struktur, które są w stanie wykryć na niebie. Oznacza to, że główna sieć ...

29 kwietnia 2013: To piękne zdjęcie, uzyskane w grudniu 2012 r., pokazuje sieć anten Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) [1], największego istniejącego projektu astronomicznego, położonego na płaskowyżu Chajnantor w Andach Chilijskich. Duże anteny mają po 12 metrów średnicy, a mniejsze, które są zgrupowane razem w środku zdjęcia, tworzą ALMA Compact Array (ACA), złożoną z 12 anten o średnicach po 7 metrów. Gdy cała sieć ALMA zostanie ukończona, będzie dysponować 66 antenami. ESO zainicjowało partnerski projekt z ORA Wings for Science, organizacją non-profit, która oferuje lotnicze wsparcie dla badań naukowych w ramach rocznej podróży dookoła świata. Dwóch członków załogi projektu Wings for Science, Clémentine Bacri i Adrien Normier, przeleciało specjalnym, przyjaznym dla środowiska ultralekkim samolotem [2], aby pomóc naukowcom w różnych czynnościach, takich jak lotnicze zbieranie próbek dla archeologii, obserwacji bioróżnorodności oraz trójwymiarowe modelowanie terenu. Krótkie filmy oraz niesamowite zdjęcia wykonywane podczas lotów są używane do celów edukacyjnych i dla promocji lokalnych badań. Podróż ...

22 kwietnia 2013: To co może uchodzić za piękny, pogodny dzień gdziekolwiek indziej na świecie, w Obserwatorium ESO Paranal na pustyni Akatama jest nietypowo pochmurnym dniem. Ponieważ jest to jedno z najsuchszych miejsc na nasze planecie, bardzo rzadko można zobaczyć chmury na niebie. Wielu astronomów i inżynierów, którzy spędzili sporo czasu w tym miejscu uważa bezchmurne niebo, za jedną z najbardziej zaskakujących rzeczy przy pracy na pustyni Atakama. Wspaniałe zdjęcie z 360-stopniową panoramą zostało uzyskane przez wykonawcę ESO, Dirka Essla, w postaci 15 osobnych ekspozycji podczas jednego z rzadkich dni z chmurami nad Paranal. nad kopułami Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) widać kilka cienkich cirrusów. Chmury tego rodzaju powstają na dużych wysokościach i są złożone z niewielkich kryształków lodu. Obserwatorium Paranal otrzymuje mniej niż 10 milimetrów opadów w ciągu roku, co jest jednym z powodów wyboru wysokiej na 2600 metrów n.p.m. góry na miejsce dla Bardzo Dużego Teleskopu (VLT). Panorama obejmuje cztery wielkie teleskopy ...

15 kwietnia 2013: To piękne zdjęcie Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) pokazuje anteny teleskopu pod zapierającym dech w piersiach, rozgwieżdżonym nocnym niebem. Wykonał je Christoph Malin, Fotograficzny Ambasador ESO. Jest to jedna z klatek z pieczołowicie tworzonych przez niego filmów poklatkowych ALMA, które również można obejrzeć (zobacz ann12099). Umiejscowiony na wysokim na 5000 metrów n.p.m. płaskowyżu Chajnantor teleskop ALMA jest najpotężniejszym na świecie teleskopem badającym Wszechświat w zakresie fal submilimetrowych i milimetrowych. Budowa ALMA zostanie ukończona w 2013 r., a na tym obszarze będzie działać łącznie 66 bardzo precyzyjnych anten. Jasno świecące na niebie Wielki i Mały Obłok Magellana znajdują się nad antenami. Te pobliskie, karłowate galaktyki nieregularne są rzucającymi się w oczy obiektami na półkuli południowej, nawet gdy patrzymy nieuzbrojonym okiem. Obie galaktyki krążą wokół Drogi Mlecznej - naszej galaktyki - i istnieją dowody, że obie są znacznie zaburzane przez oddziaływania z Drogą Mleczną, gdy przechodzą blisko. Międzynarodowy kompleks astronomiczny ALMA działa ...

8 kwietnia 2013: Panoramiczne zdjęcie, które wykonał Alexandre Santerne, pokazuje widok dysku Drogi Mlecznej, naszej rodzimej galaktyki, a także chłodną zimową noc z przykrytym śniegiem Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Z naszego punktu widzenia dysk Drogi Mlecznej wygląda jak błyszcząca wstęga gwiazd ciągnąca się przez niebo. Na zdjęciu Droga Mleczna jest rozciągnięta w łuk, gdyż użyto projekcji szerokokątnej. Zza wzgórza po lewej zerka 3,6-metrowy teleskop ESO, dom najlepszego na świecie łowcy planet pozaczłonecznych, spektrografu HARPS (High Accuracy Radial velocity Planet Searcher). Daleko po prawej znajduje się 1,2-metrowy Teleskop Leonharda Eulera, wybudowany i użytkowany przez Obserwatorium Genewskie. Istnieje kilka powodów, dla których La Silla jest tak idealnym miejscem do obserwowania nocnego nieba, w tym Drogi Mlecznej. Po pierwsze, jest położone na półkuli południowej, co daje nam lepszy widok na bogatsze centralne rejony galaktyki, a po drugie, znajduje się daleko od miejskich świateł, na wysokości 2400 metrów nad poziomem morza, dzięki czemu noce są ...

1 kwietnia 2013: Zdjęcie od Fotograficznego Ambasadora ESO, Farida Chara, pokazuje niebo południowe nad hotelem Rezydencja (Residencia) w Obserwatorium ESO Paranal w Chile. Jest to pięknie wypełniony gwiazdami dynamiczny widok niebios. Aby uzyskać zakręcone tory gwiazd na zdjęciu Farid zastosował 30-minutową ekspozycję, aby pokazać obserwowany ruch gwiazd na skutek obrotu Ziemi dookoła swojej osi. W centrum widoczny jest stały punkt południowego bieguna niebieskiego. Po lewej, na górze zdjęcia, mamy rozciągnięte Wielki i Mały Obłok Magellana, galaktyki sąsiadujące z Drogą Mleczną. Ciemne kopuła poniżej wirujących gwiazd jest częścią dachu budynku Rezydencji. Ta unikalna, częściowo podziemna konstrukcja, jest od 2002 r. użytkowana przez naukowców i inżynierów pracujących w obserwatorium. Podczas dnia szeroka na 35 metrów kopuła pozwala na przenikanie naturalnego światła do budynku. W obserwatorium położonym na górze o wysokości 2600 metrów n.p.m., na suchej pustyni Atakama, wyjątkowe warunki astronomiczne mają swoją cenę. Ludzie tam pracujący musza zmagać się z intensywnym światłem słonecznym podczas dnia, ...

25 marca 2013: Zdjęcie przedstawia galaktykę NGC 4535 w gwiazdozbiorze Panny, na pięknym tle pełnym wielu odległych, słabych galaktyk. Jej prawie kołowy wygląd oznacza, że obserwujemy ją prawie "z góry". W centrum galaktyki znajduje się wyraźna poprzeczka, z pasami pyłu, które znacznie skręcają przed miejscem, w którym ramiona spiralne oddzielają się od końców poprzeczki. Niebieskawy kolor ramion spiralnych wskazuje na obecność dużej liczby młodych, gorących gwiazd. Z kolei w centrum starsze i chłodniejsze gwiazdy dają zgrubieniu galaktycznemu bardziej żółty wygląd. Fotografia w zakresie widzialnym została wykonana za pomocą instrumentu FORS1 na należącym do ESO 8,2-metrowym Bardzo Dużym Teleskopie. Galaktykę można dostrzec przez mniejsze teleskopy amatorskie, po raz pierwszy była obserwowana przez Williama Herschela w 1785 r. Obserwowana z pomocą mniejszego teleskopu NGC 4535 ma mglisty wygląd, który zainspirował wybitnego astronom amatora Lelanda S. COpelanda do nazwania jej w latach 50. dwudziestego wieku "Zagubioną galaktyką" (Lost Galaxy). NGC 4535 jest jedną z największych galaktyk ...

18 marca 2013: Teleskopy badawcze posiadają najnowocześniejsze kamery, które razem z wielkimi zwierciadłami, potrzebnymi ze względu na dużą powierzchnię zbierającą, pozwalają astronomom chwytać słabe światło od obiektów głębokiego nieba. Ale można uzyskać piękne zdjęcia także bez dużych teleskopów i stosując bardziej skromne aparaty fotograficzne. Do wykonywania zdjęć obiektów astronomicznych astrofotografowie używają bardziej tradycyjnych aparatów fotograficznych, często na większą skalę niż obserwacji za pomocą dużych teleskopów. Czasami w swoich kompozycjach uwzględniają krajobraz, tworząc piękne widokówki Wszechświata widzianego z Ziemi. Dla przykładu, niniejsze Zdjęcie Tygodnia prezentuje 3,58-metrowy Teleskop Nowej Technologii (NTT), pracujący w Obserwatorium ESO La Silla, na tle rozgwieżdżonego nieba południowego. Na zdjęciu widoczna jest Droga Mleczna - nasza rodzima galaktyka - jako mglista wstęga przez niebo. Ciemne obszary w Drodze Mlecznej to rejony, w których światło gwiazd tła jest blokowane przez pył międzygwiazdowy. Dodatkowo widać Wielki Obłok Magellana, na prawo od teleskopu, jajko mglistą plamkę na niebie. Ta sąsiednia galaktyka nieregularna jest rzucającym ...

11 marca 2013: To wywołujące wrażenie zdjęcie zostało wykonane 5 marca 2013 r. przez Gabriela Brammera, jednego z Fotograficznych Amasadorów ESO. Prezentuje widok na Obserwatorium Paranal o zachodzie słońca, wraz z dwoma kometami aktualnie przemieszczającymi się po niebie południowym. Blisko horyzontu, po prawej stronie mamy jaśniejszą z komet, C/2011 L4 (Pan-STARRS), która posiada jasny warkocz utworzony głównie przez pył odbijający światło słoneczne. W centrum zdjęcia, tuż nad prawym stokiem Cerro Paranal, można dostrzec zielonkawą komę - mgławicową otoczkę wokół jądra komety C/2012 F6 (Lemmon), a obok niej słaby warkocz. Kolor zielony jest wynikiem jonizacji gazów w komie przez światło słoneczne. Można nawet fałszywie pomyśleć, że na zdjęciu widać trzecią kometę, ale trzeci obiekt pomiędzy kometami Lemmon i Pan-STARRS jest nieoczekiwaną spadającą gwiazdą, spalającą się w atmosferze dokładnie we właściwym miejscu i właściwym czasie.

4 marca 2013: Pustynia Atakama jest jednym z najsuchszych miejsce na świecie. Na jej suche warunki wpływa kilka czynników. Wspaniałe pasmo górskie Andów oraz pasmo Cordillera de la Costa blokują chmury odpowiednio ze wschodu i zachodu. Na dodatek zimny prąd morski Humboldta w Oceanie Spokojnym, który tworzy odróconą nadbrzeżną warstwę chłodnego powietrza, utrudnia tworzenie się chmur deszczowych. Co więcej, obszar wysokiego ciśnienia na południowo-wschodnim Pacyfiku tworzy cyrkulację wiatrów, formując antycyklon, który także pomaga w utrzymaniu suchego klimatu pustyni Atakama. Te suche warunki były dla ESO głównym argumentem dla umiejscowienia Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) na Paranal, na pustyni Atakama. W Obserwatorium Paranal, położonym na szczycie góry Cerro Paranal, poziomy opadów są zwykle poniżej dziesięciu milimetrów na rok, z wilgotnością często spadającą poniżej 10%. Warunki obserwacyjne są wspaniałe, z ponad 300 pogodnymi nocami w roku. Cudowne warunki dla obserwacji astronomicznych na pustyni Atakama rzadko są zaburzane przez pogodę. Jednak przez być może kilka dni w ...

25 lutego 2013: Gerhard Hüdepohl, jeden z Fotograficznych Ambasadorów ESO, wykonał to spektakularne zdjęcie należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) w dniu 14 lutego 2013 r., podczas testowania nowego lasera dla VLT. Laser będzie stanowić główną część instrumentu Laser Guide Star Facility (LGSF), który pozwoli astronomom korygować większość zaburzeń spowodowanych nieustannym ruchem atmosfery, aby uzyskiwać ostrzejsze zdjęcia. Niemniej jednak trudno jest nie myśleć o nim jako o futurystycznym dziale laserowym skierowanym w stronę jakiegoś rodzaju odległego najeźdźcy z kosmosu. Oprócz cudownego widoku Drogi Mlecznej nad teleskopem, jeszcze jedna cecha czyni zdjęcie wyjątkowym. Na prawo od centrum fotografii, tuż poniżej Magłego Obłoku Magellana, prawie ukryta pomiędzy miriadami gwiazd widocznych na ciemnych chilijskim niebie, znajduje się zielona kropka ze słabym ogonem rozciągającym się na lewo. Jest to niedawno odkryta, jaśniejsza niż się spodziewano, kometa Lemmona, która obecnie powoli porusza się przez niebo południowe.

18 lutego 2013: To nadzwyczajnie deformowalne cienkie lustro zostało dostarczone do ESO w Garching w Niemczech, gdzie przechodzi różne testy. Mierzy 1120 milimetrów średnicy, ale ma zaledwie 2 milimetry grubości, co czyni je znacznie cieńszym niż większość szklanych okien. Zwierciadło jest bardzo cienkie, tak aby było wystarczająco elastyczne dla sił magnetycznych wywieranych na nie w celu zmiany kształtu powierzchni odbijającej. W trakcie użycia powierzchnia zwierciadła będzie nieustannie zmieniana, aby korygować zaburzające efekty od ziemskiej atmosfery i tworzyć znacznie ostrzejsze obrazy. Nowe deformowalne lustro wtórne (DSM - deformable secondary mirror) zastąpi obecnie używane w jednym z czterech głównych teleskopów VLT. Cała struktura z lustrem wtórnym obejmuje zestaw 1170 siłowników, które wywierają siłę na 1170 magnesów przyczepionych do tylnej powierzchni cienkiej powłoki. Skomplikowana elektronika specjalnego przeznaczenia kontroluje zachowanie cienkiej powłoki zwierciadła. Powierzchnia odbijająca może być deformowana do tysiąca razy na sekundę dzięki akcji siłowników. Kompletny system DSM został dostarczony do ESO przez włoskie firmy Microgate ...

11 lutego 2013: Podczas pogodnej nocy w Bawarii pracownicy ESO uczestniczyli w filmowaniu odcinka ESOcast poświęconego nowej kompaktowej jednostce laserowej gwiazdy porównania, widocznej tutaj w akcji w Publicznym Obserwatorium Allgäu w Ottobeuren w Niemczech. Wykorzystując świecenie swoich telefonów komórkowych pracownicy wykorzystali fotografię o długim czasie ekspozycji do narysowania świetlnych liter ESO, stojąc przed obserwatorium. Tuż obok po lewej od pionowej wiązki lasera widoczna jest Droga Mleczna. Nisko nad horyzontem nad obserwatorium widać kropkowane ślady odległego samolotu. Laser ma silną wiązkę o mocy 20 watów, więc dla ochrony pilotów i pasażerów Deutsche Flugsicherung (urząd odpowiedzialny za kontrolę lotów w Niemczech) wyznaczył nad obserwatorium strefę zakazu lotów podczas nocnych obserwacji. Laserowe gwiazdy porównania są sztucznymi gwiazdami utworzonymi w ziemskiej atmosferze za pomocą wiązki laserowej. Lasek powoduje świecenie atomów sodu w warstwie na wysokości 90 kilometrów, w ten sposób na niebie powstaje sztuczna gwiazda, którą można obserwować przez teleskop. Wykorzystując pomiary sztucznej gwiazdy instrumenty optyki adaptatywnej ...

4 lutego 2013: Babak Tafreshi, Fotograficzny Ambasador ESO, wykonał piękne zdjęcie Obserwatorium ESO Paranal rozświetlonego przez zachód słońca. Pięknie czyste niebo wskazuje na wyjątkowe warunki atmosferyczne w tym miejscu, jeden z głównych powodów, dla którego ESO wybrało Paranal jako miejsce dla Bardzo Dużego Teleskopu (VLT), swojego flagowego instrumentu. VLT – który widać na Cerro Paranal, najwyższym szczycie na zdjęciu, o wysokości 2600 metrów n.p.m. – jest najbardziej zaawansowanym na świecie astronomicznym obserwatorium w świetle widzialnym. Obejmuje cztery Teleskopy Główne (UT – Unit Telescopes), z których każdy ma zwierciadło główne o średnicy 8,2 metra, oraz cztery 1,8-metrowe Teleskopy Pomocnicze (AT - Auxiliary Telescope). VLT działa w zakresie fal widzialnych i podczerwonych, a pośród pionierskich obserwacji przeprowadzonych za jego pomocą znajduje się pierwsze bezpośrednie zdjęcie planety pozasłonecznej (zob. eso0515) oraz śledzenie gwiazd na orbitach wokół czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej (zob. eso0846 oraz eso1151). Na Cerro Paranal znajduje się także Teleskop do Przeglądów VLT ...