ALMA's afzondering

Op dit panoramabeeld van de Chajnantor-hoogvlakte dat is genomen vanaf nabij de top van Cerro Chico is de omgeving van de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array te zien. Babak Tafreshi, een ESO Foto Ambassadeur, heeft het gevoel van afzondering weten vast te leggen dat te ervaren is bij ALMA op 5000 meter boven het zeeniveau in de Chileense Andes. Licht en schaduw kleuren het landschap, waardoor het buitenaardse voorkomen wordt versterkt. Op de voorgrond staan de gegroepeerde Alma antennes als een schare van vreemde, robotachtige bezoekers van de hoogvlakte.

ALMA revolutioneert de manier waarop astronomen het heelal op millimeter en submillimeter golflengten bestuderen. Zelfs met een opstelling die bestaat uit een gedeelte van de schotels is ALMA krachtiger dan alle voorgaande telescopen op deze golflengten. Hierdoor beschikken astronomen over ongekende mogelijkheden om het koude heelal te bestuderen – moleculair gas en stof alsmede de overgebleven straling van de oerknal. ALMA bestudeert de bouwstenen van sterren, planetenstelsels, sterrenstelsels en het leven zelf. ALMA voorziet wetenschappers van gedetailleerde opnamen van sterren en planeten die ontstaan in gas- en stofwolken nabij het zonnestelsel. Ook detecteert ALMA ver weg gelegen sterrenstelsels die vormen aan de rand van het waarneembare heelal en we zien zoals ze er ongeveer tien miljard jaar geleden uitzagen. Hierdoor kunnen astronomen mogelijk de meest diepgaande vragen over onze kosmische oorsprong beantwoorden.

ALMA is een internationale astronomische faciliteit. Het is een project van Europa, Noord-Amerika en Oost-Azië, in samenwerking met Chili. De constructie en het gebruik van ALMA worden namens Europa geleid door ESO, namens Noord-Amerika door de National Radio Astronomy Observatory (NRAO) en namens Oost-Azië door de National Astronomical Observatory of Japan (NAOJ). De Joint ALMA Observatory (JAO) leidt de samenwerking in goede banen en overziet de constructie, de commissioning en het gebruik van ALMA.