Een verrassende superbubbel

Dit is een kleurrijke, nieuwe weergave van het stervormingsgebied LHA 120-N44 [1] in de Grote Magelhaense Wolk, een klein, begeleidend sterrenstelsel van de Melkweg. In deze foto wordt een afbeelding in het zichtbare licht, gemaakt met de MPG/ESO 2.2-meter telescoop bij ESO’s La Silla Observatory in Chili, gecombineerd met afbeeldingen in infrarood- en röntgenstraling, gemaakt met satellieten in een baan om de aarde.

In het centrum van dit gebied dat rijk is aan gas, stof en  jonge sterren zit de sterrenhoop NGC 1929. De massieve sterren in deze sterrenhoop produceren intense straling, stoten materie uit met hoge snelheden als sterrenwind en sjezen door kun korte maar fantastische leven om te exploderen in een supernova. De schokgolven die veroorzaakt zijn door de wind en de supernova hebben een grote holte gevormd, een zogeheten superbubbel, in het omringende gas.

Opnamen met NASA’s Chandra X-ray Observatory (zichtbaar in het blauw) tonen hete regio’s die gecreëerd zijn door deze winden en schokgolven, terwijl de infrarood-data van NASA’s Spitzer Space Telescope (zichtbaar in het rood)  aanduidt waar koeler stof en gas gevonden kan worden. De afbeelding in het zichtbare licht (in het geel), gemaakt met MPG/ESO’s 2.2-meter telescoop, completeert de foto en laat de hete, jonge sterren en de omringende gloeiende wolken van gas en stof zien.

Door deze verschillende weergaven van dit gebied te combineren waren astronomen in staat een mysterie op te lossen: waarom stralen N44 en vergelijkbare superbubbels zo sterk in het röntgen? Het antwoord lijkt te zijn dat er twee extra emissiebronnen van heldere röntgenstraling aanwezig zijn: de supernovaschokgolven slaan tegen de wanden van de holten en heet materiaal verdampt aan de wanden van de holten. Deze röntgenemissie vanaf de wand van de superbubbel is duidelijk te zien op de foto.

Links

• NASA’s Chandra X-ray Observatory
• NASA’s Spitzer Space Telescope

Notes

[1] De benaming van dit object geeft aan dat het opgenomen was in de Catalogus van H-alpha emissiesterren en -nevels in de Magelhaense Wolken, die samengesteld en gepubliceerd is in 1956 door de Amerikaanse astronoom en astronaut Karl Henize (1926-1993). De letter ‘N’ geeft aan dat dit een nevel betreft. Het object wordt vaak simpelweg als N44 aangeduid.