Foto van de Week

5 oktober 2015: Dit spectaculaire blikveld vol met sterren toont de bolvormige sterrenhoop NGC6553. Deze sterrenhoop staat op een afstand van ongeveer 19.000 lichtjaar in het sterrenbeeld Boogschutter. In dit veld hebben sterrenkundigen een mysterieus microlens-event gevonden. Microlensing is behoort tot het verschijnsel van de gravitationele lenzen. Het licht van een achtergrondbron wordt gebogen door het gravitatieveld van een voorgrond-object. Het zorgt voor een vergroot beeld van het achtergrond-object. Het object dat hier in NGC 6553 het microlensing-effect veroorzaakt heeft het licht van een rode reus gebogen. De rode reus zie je op de achtergrond bij de pijl. Als het microlens-object echt in het cluster ligt (de wetenschappers denken dat daar 50% kans op is), zou het een zwart gat kunnen zijn met een massa twee keer zo groot als onze zon. Het is dan de eerste van zijn soort die ontdekt is in een bolvormige sterrenhoop. Het zou tevens het oudst bekende ...

28 september 2015: In de ochtend (Europese tijd) van maandag 28 september 2015 was een spectaculaire maansverduistering te zien in Afrika, de Amerika's, Europa en het Midden Oosten. In Duitsland is deze gefotografeerd door Mahdi Zamani. Op de timelapse boven het ESO-hoofdkwartier is de maan zichtbaar tussen dunne wolken. De maan nog helder links bovenin en werd een stuk minder helder toen de maan in de aardschaduw kwam. Een maansverduistering vindt plaats wanneer de maan, de aarde en de zon precies op één lijn staan. Wanneer de maan door de schaduw van de aarde gaat, blokkeert onze planeet het licht van de zon dat direct op het maanoppervlak zou vallen. Op deze manier ontstaat er een totale eclips. Dat kan alleen gebeuren in de nacht van een volle maan. De maansverduistering van afgelopen ochtend vond plaats tijdens een zogenaamde supermaan; een volle maan die optreedt wanneer de maan het dichtst bij de aarde ...

21 september 2015: Deze prachtige plaat van de New Technology Telescope (NTT) is gemaakt net na de zonsondergang bij ESO's La Silla Observatory aan de rand van Chileense Atacamawoestijn. De maan is zijn reis langs de avondhemel al begonnen. De zon duikt, aan de linkerkant van de foto, via de oranje wolken onder de horizon. De laatste zonnestralen weerkaatsen nog op de muren van de NTT. De metalic koepel zorgt ervoor dat de telescoop gedurende de dag niet opwarmt. Dat zou namelijk de waarnemeningen verstoren: stijgende warme lucht en turbulentie zorgen voor vage afbeeldingen en ze verslechteren de 'seeing'. Niet alleen de mantel van de telescoop is zo ontworpen dat hitte geen vat heeft. De betonnen platforms en de parkeerplaatsen zijn allemaal wit geverfd om maar zoveel mogelijk licht (en warmte) te reflecteren.

14 september 2015: Centraal op de foto staat het grote diffractietralie. Het is het hart van de de ultra-precieze ESPRESSO spectrograaf, een exoplaneetzoeker van de nieuwste generatie. Hier ondergaat hij tests in de cleanroom van het hoofdkwartier van ESO in Garching bei München (Duitsland). Ingenieurs bij ESO hebben onlangs de tralies uitgelijnd. Dat is een ingewikkeld proces. ESO droeg bij aan de bouw en het uitlijnen van ESPRESSO. De tralies zijn de grootste ooit bij ESO gemaakt. Met 1,2 bij 0,3 meter is de tralie net zo groot als die van de HIRES-spectrograaf van de Keck 10-meter-telescoop. Nadat de tralie is uitgelijnd, wordt hij vastgezet in zijn houder. Alle onderdelen zijn gemaakt van Zerodur (hetzelfde materiaal dat is gebruikt voor de spiegels van de VLT). De componenten hoeven nooit meer bijgesteld te worden. De techniek van het vastzetten, is bedacht bij ESO en was al eerder een succes. ESPRESSO wordt geïnstalleerd op het ...

7 september 2015: Deze foto's laten de twee halfronden van Ceres zien. Ze zijn twee weken na elkaar genomen. Het zijn de beste foto's die ooit vanaf de grond genomen zijn van de dwergplaneet. Ze zijn gemaakt met het SPHERE-instrument op ESO's Very Large Telescope. De afbeeldingen maken deel uit van een poging die in juli 2015 is gestart om een polarimetrische kaart te maken van het oppervlak van Ceres. Ceres werd in 1801 ontdekt en was daarmee de eerste ontdekte planetoïde. De dwergplaneet bevindt zich in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter in een gebied met de naam 'Main Belt' (hoofdgordel). Ceres is de grootste planetoïde in de Main Belt. Ceres bezit een groot waterreservoir, het grootste in de buurt van de aarde. Het meeste water bevindt zich als ijs in de mantel van de dwergplaneet. Het oppervlak van Ceres is ongeveer zo groot als India. Op de nieuwe foto's zijn enkele ...

31 augustus 2015: Deze opmerkelijke foto is gemaakt met behulp van een quadcopter die hoog boven Atacama zweefde. Zee, wolken en woestijn komen samen. ESO’s Very Large Telescope (VLT) wordt zacht belicht door de ondergaande zon. Op een belendende bergtop aan de rechterkant is de 4,1-meter Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy (VISTA) zichtbaar. Hij staat er wat eenzaam bij. Het gebied voor de VLT is gevuld met een roosterachtig raster van rails. Over die rails kunnen de VLT Auxiliary Telescopes bewegen. Als je deze telescopen op wat bepaalde afstanden van elkaar zet, dan krijg je een Interferometer, ofwel één grote reuzentelescoop.

24 augustus 2015: Deze vervreemdende foto is genomen door ESO-fotoambassadeur Alexandre Santerne. Het lijkt wel een abstract schilderij of een optische illusie. Maar het zijn de sterren die om de zuidelijke hemelpool draaien boven het La Silla Observatorium van ESO in Chili.Elk streepje is één ster. De fotograaf heeft een lange belichtingstijd gehanteerd. Daardoor zie je de beweging van de sterren. Of eigenlijk zie je de beweging van de aarde. La Silla ligt aan de rand van de Atacamawoestijn op ongeveer 2400 meter boven zeeniveau. Er zijn perfecte waarneemomstandigheden voor astronomen en voor fotografen die foto’s met een lange belichtingstijd willen maken. De plek heeft meer dan driehonderd heldere nachten per jaar!Op de site staan veel telescopen van ESO en van landen die lid zijn van de ESO. Aan de onderkant van de foto zijn een aantal van die telescopen zichtbaar. De 3,6-metertelescoop van ESO staat boven op de linker top. Daar is ...

17 augustus 2015: In deze panorama foto — gemaakt door Babak Trafeshi, lid van het ESO Ultra HD Expedition team — lijken de antennes van het ALMA Observatorium de Melkweg op te slurpen. De Melkweg buigt als een galactische regenboog van stof en sterren over het Chajnantor Plateau in de Chileense Andes. Gelegen op 5000 meter boven zeeniveau, dient het Chajnantor Plateau als een ideaal werkgebied voor ALMA. De reeks van telescopen gebruiken waarnemingen in millimeter- en submillimetergolflengtes om de koudste delen van het heelal te verkennen. Omdat het plateau zo droog is, is er weinig waterdamp dat submillimeterstraling kan absorberen. Terwijl ALMA de geheimen van het heelal wil waarnemen, proberen Babak Trafeshi en zijn teamgenoten de schoonheid en grandeur van ESO’s observatoria en hun ongewone omgeving vast te leggen. De Ultra HD expeditie van ESO bestaat uit vier boeremde astrofotografen en ESO Foto Ambassadeurs. De expeditie wil het publiek bewust maken van ...

10 augustus 2015: Dit uitzicht laat La Residencia zien, het hotel dat een oase van rust biedt aan de astronomen en het vaste personeel die werken bij ESO’s Paranal Observatorium in Chili. De foto is genomen vanaf de zuidelijke hoek van het gebouw waarbij je uitkijkt naar de Very Large Telescope (VLT). Deze telescoop staat bovenop de top van Cerro Paranal op ongeveer 2635 meter boven zeeniveau. De VLT is het kroonjuweel voor de Europese optische sterrenkunde en is ’s werelds meest geavanceerde observatorium voor waarnemingen in met zichtbaar licht. De ramen van de 108 kamers in La Residencia kijken naar het westen (links op deze foto) naar de Stille Oceaan. Het is gebouwd in een gedeeltelijk ondergrondse L-vorm, waarbij gebruik is gemaakt van natuurlijke materialen zodat het niet afsteekt tegen het Marsachtige landschap van de woestijn. Het prijswinnende gebouw is ontworpen door de Duitse architecten Auer+Weber+Assoziierte en schitterde in de James Bond ...

3 augustus 2015: De heldere ster in het midden van deze afbeelding is niet de ster waar deze afbeelding van de week om draait. Het gaat om de redelijk onopvallende veeg rood, onderaan in het midden. Deze veeg is in feite een zeldzaam en waardevol object. Hij werd als eerste ontdekt door de Japanse amateur astronoom Yukio Sakurai in 1996. Aanvankelijk dacht men dat het om een nova-achtig type object ging, maar Sakurai’s ontdekking bleek veel interessanter dan de supernova die hij dacht dat het was. Dit object is een kleine wittedwergster die een helium flits ondergaat. Zoiets hadden astronomen nog bijna nooit gezien. Normaal gesproken is de witte-dwergfase de laatste fase in de levenscyclus van een ster met lage massa (zoals onze zon). In sommige gevallen, echter, herontsteekt de ster door middel van een helium flits en zwelt op waardoor hij terugkeert naar de rode-gasreusfase. In dit proces werpt hij enorme hoeveelheden ...

27 juli 2015: Deze foto toont de weg naar de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). De weg leidt eerst naar de Operations Support Facility (OSF) en daarna verder naar het adembenemende (letterlijk én figuurlijk) Chajnantor Plateau op 5000 meterhoogte. De hoogvlakte ligt in Chilean Puna. Het bevat de Array Operations Site (AOS). Het is de hoogste en droogste plek op aarde waar telescopen staan. De OSF (het basiskamp) vormt het kloppend hart van het ALMA-project. Daar werken de medewerkers en de aannemers en daar komen de wetenschappelijke resultaten binnen en wordt de dagelijkse gang van zaken besproken. De OSF ligt op 'slechts' 2900 meter hoog. Op de AOS (bovenop het plateau) bevindt zich het op een na hoogste gebouw ter wereld. Het is een techniekruimte. Onder andere de ALMA correlator staat daar. Het is de hoogste en snelste computer ooit gebruikt op een observatorium. Vanwege de grote hoogte werken er zo min mogelijk ...

20 juli 2015: Op deze afbeelding zien we de Zweedse–ESO Submillimeter Telescoop (SEST) die niet meer gebruikt wordt. Behoedzaam kijkt hij als een wachtpost naar de horizon bij het ESO’s La Silla Observatorium. Onder de horizon bedekken stratuswolken de vallei. Toen SEST op La Silla in 1987 in gebruik genomen werd, was het de enige grote submillimetertelescoop van het zuidelijk halfrond. De telescoop werd ontmanteld in 2003, maar de 15-meterschotel bleef op het La Silla observatorium en dient als een eerbetoon aan het baanbrekende onderzoek dat de telescoop heeft verricht. SEST diende ook als een testbed voor latere projecten, zoals de Atacama Verkenner Experiment telescoop (APEX) en de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). Tijdens zijn loopbaan heeft SEST meerdere grote ontdekkingen gedaan. In 1995 ontdekte het dat de Boemerangnevel de koudste plek in het heelal is. De nevel is maar één graden boven het absolute nulpunt. SEST heeft ook de eerste extragalactische silicummonoxide ...

13 juli 2015: Niet alle gebouwen van ESO staan op grimmige en kale plekken. Neem het kantoor van ESO in Vitacura, een buitenwijk van de hoofdstad Santiago. Daar regent het regelmatig. Op de achtergrond van de foto zijn de prachtige besneeuwde toppen van de Chileense Andes zichtbaar. Ze bevinden zich op zo'n vijftien kilometer afstand. Op een heldere dag kun vanuit bijna overal in de stad de pieken zien. Vitacura ligt dicht bij het Parque Natural Aguas de Ramón en bij het natuurreservaat Santuario de La Naturaleza El Arrayán. Op de foto aan de linkerkant onderaan de berg, is het ALMA-hoofdkwartier zichtbaar. Aan de rechterkant staat het hoogste gebouw van Latijns-Amerika: de Gran Torre Santiago. Deze wolkenkrabber van driehonderd meter hoog bevindt zich in de centrale zakenwijk op loopafstand van ESO. Deze foto werd gemaakt door ESO Foto Ambassadeur Julien Girard. Julien werkt bij ESO. Hij pendelt tussen het kantoor in Santiago en ...

6 juli 2015: Deze afbeelding is gemaakt door ESO Foto Ambassadeur Alexandre Santerne en laat de Swedish–ESO Submillimetre Telescope (SEST) (links) en de ESO 3.6-meter telescoop (rechts) zien. Deze telescopen zijn onderdeel van het La Silla Observatorium in de afgelegen gebieden van de Atacama woestijn in Chili. De achtergrond laat de heldere sterrensporen zien die het observatorium omcirkelen. Zulke sterrensporen ontstaan als je een foto neemt met een lange belichtingstijd. Het komt doordat de aarde draait terwijl je de foto neemt. De afbeelding is een samenstelling van 250 foto's. Elke foto is één minuut belicht. De serie beslaat hierdoor meerdere uren. In de telescoop is ook een gespiegelde versie van de sterrensporen te zien. Naast de sterrensporen toont de reflectie ook de rode lichten van passerende auto's. La Silla is het eerste observatorium van ESO en is een groot ESO-bolwerk sinds de jaren 1960. Toentertijd was SEST de enige grote submillimetertelescoop op het ...

29 juni 2015: Op 27 juni 2015 was het hoofdkantoor van ESO in Garching (Duitsland) open voor het publiek. Het openhuis was onderdeel van de Lange Nacht der Wissenschaften. Ook andere gebouwen op de campus in Garching waren te bezoeken. De bezoekers konden vragen stellen aan astronomen en er waren live experimenten. Ook was er een rondleiding door het nieuwe kantoor en langs de technische gebouwen. Verder waren er presentaties over de laatste stand van zaken in de astronomie. Natuurlijk kon de tentoonstelling LIGHT: Beyond the Bulb worden bezocht. En als kers op de taart konden de bezoekers skypen met astronomen in Atacama-woestijn in Chili. Daarnaast was er veel aandacht voor toekomstige projecten van ESO: de European Extremely Large Telescope die nu gebouwd word in Chili en het nieuwe ESO Supernova Planetarium & Visitor Centre, dat in 2017 opent in Garching.

22 juni 2015: De majestueze 'fourth Unit Telescope' (UT4) van de Very Large Telescope (VLT) staat bovenop Cerro Paranal. De telescoop wordt verlicht door de sterren van de melkweg en is klaar om de nachtelijke hemel te observeren. Het Paranal Observatorium torent 2635 meter boven zeeniveau uit. Het is de meest geavanceerde sterrenwacht van de wereld en het paradepaardje van ESO. UT4 — ook bekend als Yepun (Venus) — heeft een hoofdspiegel van 8,2 meter in diameter. Het is een van de vier telescopen van de VLT. De andere telescopen heten Antu (Zon), Kueyen (Maan) en Melipal (Zuiderkruis). De namen komen van de Mapuche, een volk dat ongeveer 500 kilometer ten zuiden van de Chileense hoofdstad Santiago leeft. Als de vier telescopen samenwerken, ontstaat de Very Large Telescope Interferometer (VLTI). Met de VLTI kunnen astronomen 16x gedetailleerder waarnemen dan met losse telescopen. De rode ster Antares is zichtbaar net boven het vlak van ...

15 juni 2015: Het observatorium van ESO in Paranal (Chili) is een van de beste plekken ter wereld voor een blik op de nachtelijke hemel. Deze panoramafoto van de Very Large Telescope (VLT) bovenop de hoogvlakte van Cerro Paranal is gemaakt door Babak Tafreshi. Hij is een van de Photo Ambassadors van ESO. De lucht is doordrenkt met kleuren. Van het felle rood van de zonsondergang tot het stoffige paars van de Melkweg. Alhoewel de plek waar de VLT staat een van de beste plaatsen op aarde is om sterrenkunde te bedrijven, heeft de telescoop nog wel last van atmosferische storingen. Maar daar heeft de wetenschap wat op gevonden: adaptive optics. Sterrenkundigen maken een kunstmatige ster door met een krachtige laserstraal de lucht in te schijnen. Omdat ze weten dat de straal een helder puntje in de lucht moet laten zien, weten ze ook hoe ze hun spiegels moeten vervormen om atmosferische storingen ...

8 juni 2015: De Krabnevel, ook bekend onder zijn wetenschappelijke namen Messier 1, NGC 1952 en Taurus A, is een van de best bestudeerde objecten aan de hemel. Het is het overblijfsel van een supernova-explosie die door Chinese astronomen in 1054 werd waargenomen. De gedraaide draden zijn de overblijfselen van een geëxplodeerde ster. Ze bewegen, ook nu nog, naar buiten met een snelheid van 1500 kilometer per seconde. Niet zichtbaar voor het blote oog zijn twee sterren die zwakjes stralen vanuit het hart van de nevel. Een van de twee sterren heeft de nevel zelfs veroorzaakt. Het is de Krabpulsar ofwel CM Tau. Het is het kleine extreem zware overblijfsel van de originele ster die de supernova-explosie veroorzaakte. De Krabpulsar is slechts 20 kilometer in doorsnede en draait maar liefst 30 keer per seconde om zijn as. De ster zendt straling uit in alle denkbare golflengten: van gammastralen tot radiostralen. De straling van ...

1 juni 2015: De schitterende sterrenhemel, het rode zand en de ijsstructuren die uit de voorgrond van deze afbeelding priemen, geven de indruk een woestijn te zijn ver buiten het bereik van menselijke voetafdrukken. Een landschap dat gemakkelijk verward kan worden met de poolgebieden van onze verre buur Mars. De gekartelde tandvormige formaties bevinden zich echter niet op de rode planeet, maar op de glooiende heuvels van de Atacamawoestijn. De formaties worden boetelingen genoemd — structuren gemaakt van sneeuw en ijs die vooral op grote hoogte gevormd worden. De lage luchtdruk, de vochtigheid en de temperatuur op deze hoogte helpen bij de creatie van deze interessante en zeldzame vormen tijdens het bevriezen van het ijs. De vreemde structuren hebben ook de neiging zich naar de zon te oriënteren waardoor ze allemaal perfect op een rij liggen, net als in een goed onderhouden tuin van ijs. Alsof deze prachtige gril van de natuur niet ...

25 mei 2015: In deze foto, genomen door ESO foto-ambassadeur Yuri Beletsky, zien we het bedieningsgebouw dat aan het Paranal-Observatorium ligt onder de stijgende Melkweg, zoals de spreekwoordelijke pot met goud aan het einde van een hemelse regenboog. Dit gebouw is een hub voor de activiteiten van het observatorium, en het is hier dat de Very Large Telescope (VLT), de VLT interferometer (VLTI), de VLT Survey Telescope (VST) en de VLT Infrared Survey Telescope for Astronomy (VISTA) bediend en onderhouden worden. Het team van astronomen, telescoop- en instrumentenoperatoren, en ingenieurs zijn vierentwintig uur per dag ter plaatse om al deze telescopen te bedienen en om ze in topvorm te houden. Het bedieningsgebouw bevindt zich op een “plank” onder het belangrijkste observatieplatform boven op de berg Paranal. Alle functies van de vier unit-telescopen (UT’s), de vier hulptelescopen (AT’s) en de twee surveytelescopen worden bediend via een gigantische reeks computers vanuit hun eigen zone in ...