Vergelijking van verschillende opnamen van het sterrenstelsel 1300

Deze afbeelding vergelijkt twee opnamen, gemaakt op verschillende golflengten, van NGC 1300, een spiraalstelsel met een balk van sterren en gas in zijn centrum op ongeveer 61 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Eridanus. De waarnemingen zijn gedaan met de Multi-Unit Spectroscopic Explorer (MUSE) van ESO’s Very Large Telescope (VLT) en de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), waar ESO een van de partners van is, in het kader van het Physics at High Angular resolution in Nearby GalaxieS (PHANGS)-project.

De linker opname toont de MUSE-gegevens. De gouden gloed correspondeert voornamelijk met wolken van geïoniseerde waterstof-, zuurstof- en zwavelgas, wat op de aanwezigheid van pasgeboren sterren wijst. De blauwachtige gebieden op de achtergrond komen voor rekening van iets oudere sterren.

Aan de rechter kant zijn radiogegevens van ALMA (getoond in bruinachtig oranje tinten) over de MUSE-opname gelegd. Hierop zijn wolken van koud moleculair gas te zien – stellaire kraamkamers waarin nieuwe sterren ontstaan.

Door MUSE- en ALMA-opnamen over elkaar heen te leggen kunnen astronomen de galactische gebieden onderzoeken waar stervorming plaatsvindt, vergeleken met waar deze naar waar deze naar verwachting zou plaatsvinden, om zo beter te begrijpen wat de aanzet geeft tot de geboorte van nieuwe sterren, en wat deze juist stimuleert of afremt.

Probeer het zelf maar! Beweeg de schuif heen en weer om de geheimen van NGC 4303 te ontsluieren, en te ontdekken waar, zoals verwacht, sterren worden gevormd en waar niet. Zie je gebieden in het sterrenstelsel waar iets de stervorming lijkt af te remmen?

Credit

ESO