Een hemel van waterverf

De Atacama-woestijn in Chili is één van de donkerste en meest vredige astronomische plekken op aarde. Als resultaat hiervan heeft ze zich bewezen als de perfecte locatie voor de verschillende observatoria en krachtige instrumentatie van ESO.

Dit zicht toont het Paranal-observatorium van ESO, thuishaven van de gigantische Very Large Telescope (VLT). De telescopen die deel uitmaken van de VLT staan wacht onder een met sterren bezaaide hemel, waaronder de glinsterende boog van ons heelal en de lichtgevende Magelhaense wolken (links). Zoals dit beeld demonstreert, is de hemel boven Paranal niet helemaal duister. Na zonsondergang wordt de schoonheid van het universum overschaduwd door dat van de aardatmosfeer. De gloed hiervan bestaat uit meerdere tinten en schildert de hemel zodat ze op een aquarel lijkt. De speelse penseelstreken van de verafgelegen emissienevels die de Melkweg en het sterrenbeeld Orion (De Jager) – bovenaan in het midden van het beeld – sieren, worden bijgestaan door de zachte stroken van groen, geel, rood en oranje dicht bij de horizon.

Dit kleurrijke palet ontstaat door nachthemellicht: een atmosferische straling veroorzaakt door chemische processen die tot ongeveer een paar honderd kilometer boven grond optreden. Net nadat de zon in het westen ten onder gegaan is, weerspiegelt haar sterke licht ook spikkeltjes van rotsen en ijs die zich tussen de zon en ons bevinden, wat ervoor zorgt dat ze sprankelen en verschijnen als een diffuse witte lichtgloed (onderaan in het midden).