Een rustige kinderkamer?

De donkere plek die door een veld van sterren kronkelt in het sterrenbeeld Ophiuchus (de slangendrager) is niet helemaal wat het lijkt.

Hoewel het lijkt alsof er geen sterren zijn, zitten ze verstopt achter een dichte stofwolk die het licht van de achterliggende sterren absorbeert. Deze specifieke donkere nevel is beter bekend als LDN 1768.

Ondanks hun saaie uiterlijk zijn donkere nevels, zoals LDN 1768, zeer interessant voor sterrenkundigen. Deze donkere nevels zijn namelijk de plekken waarin nieuwe sterren geboren worden. In deze 'sterrenkinderkamers' zitten protosterren: sterren in het vroegste stadium van hun leven waarin ze zich nog aan het vormen zijn uit gas en stof uit de wolk.

Protosterren zijn relatief gezien koude sterren en produceren nog onvoldoende energie om te stralen in het zichtbare licht. In plaats daarvan produceren ze straling op submillimeter-golflengtes. Die straling is onzichtbaar voor het menselijke oog. Gelukkig, in tegenstelling tot zichtbaar licht, wordt licht op submillimeter-golflengtes niet geabsorbeerd door het stof in de omgeving. Door gebruik te maken van speciale telescopen die gevoelig zijn voor submillimeter-straling, zoals die van het Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA)-observatorium, kunnen we door het stof heen kijken en meer te weten komen over de protosterren in de wolk.

Uiteindelijk zullen de protosterren compact en heet genoeg worden om kernreacties te starten. Hierdoor wordt zichtbaar licht geproduceerd en beginnen ze te stralen. Wanneer dit gebeurt, zullen ze hun cocon van stof wegblazen en zal het omliggende gas ook beginnen te stralen. Dit leidt tot een spectaculaire lichtshow, bekend als een HII regio.