Nieuw zicht op de Kattenpootnevel

De Kattenpootnevel is op een bijzondere manier in beeld gebracht door beelden van de MPG/ESO 2,2-meter telescoop te combineren met opnamen die zijn gemaakt door de expert amateur-astronomen Robert Gendler en Ryan M. Hannahoe. De kenmerkende vorm van de nevel wordt zichtbaar in opbollende wolken van rood gloeiend gas tegen een donkere, met sterren bezaaide hemel.

Het beeld is een samenstelling van bestaande waarnemingen met de 2,2-meter MPG/ESO telescoop van het La Silla Observatorium in Chili (zie ESO Fotopersbericht eso1003 ), en 60 uur aan opnamen door een 0,4-meter telescoop van Gendler en Hannahoe.

De scherpte van de bestaande 2,2-meter MPG/ESO telescoopwaarnemingen (door gebruik te maken van de 'luminantie' of helderheid) vormt, samen met de kleurinformatie van Gendler en Hannahoe, een prachtige combinatie van data van amateur- en professionele telescopen. De extra kleurinformatie bijvoorbeeld, brengt de vage blauwe nevelgebieden in de centrale regio in beeld, die niet te zien zijn in het oorspronkelijke ESO-beeld, terwijl de ESO-gegevens bijdragen aan een fijnere detailweergave. Het resultaat is een afbeelding die veel meer prijsgeeft dan de spreekwoordelijke som der delen.

De Kattenpootnevel (ook bekend als NGC 6334) doet zijn naam eer aan en ligt in het sterrenbeeld Schorpioen. Hoewel het dicht bij het centrum van de Melkweg lijkt te staan, ligt het relatief dichtbij, op een afstand van ongeveer 5500 lichtjaar van de aarde. De doorsnede is ongeveer 50 lichtjaar en het is één van de meest actieve stervormingsgebieden in ons melkwegstelsel, met zware jonge briljantblauwe sterren, die zijn gevormd in de laatste paar miljoen jaar. Het bevat in totaal mogelijk tienduizenden sterren, waarvan sommige zichtbaar zijn en andere nog verborgen liggen in wolken gas en stof.

Links

• Robert Gendler’s website

Vertaling: Peter Middelkoop