Hemelgebieden die het meest worden aangetast door satellietconstellaties

Deze afbeelding toont de nachthemel boven de ESO-sterrenwacht op Paranal, ongeveer 90 minuten voor zonsopkomst. De blauwe lijnen geven de hoogte boven de horizon aan.

Een nieuw ESO-onderzoek naar de gevolgen van satellietconstellaties voor astronomische waarnemingen laat zien dat tijdens de schemering ongeveer honderd satellieten helder genoeg kunnen zijn om waarneembaar te zijn met het blote oog (magnitude 5 à 6 of helderder). Het overgrote deel daarvan – hun posities zijn op deze afbeelding groen omcirkeld – zou zich laag aan de hemel bevinden (minder dan ongeveer 30 graden boven de horizon) en tamelijk zwak zijn. Slechts een paar satellieten – rood omcirkeld – komen hoger en zijn relatief helder (magnitude 3 à 4). Ter vergelijking: de Poolster is van magnitude 2, wat betekent dat hij 2,5 keer zo helder is als een object van magnitude 3.

Tegen het einde van de avond neemt het aantal waarneembare satellieten sterk af, doordat ze in de schaduw van de aarde terechtkomen – het donkere gebied links op de afbeelding. In de aardschaduw zijn satellieten onzichtbaar.