Podstawowe informacje o ESO

ESO, czyli Europejskie Obserwatorium Południowe (European Southern Observatory), jest czołową międzyrządową organizacją astronomiczną w Europie i najbardziej efektywnym obserwatorium astronomicznym na świecie. ESO udostępnia astronomom najnowocześniejsze urządzenia badawcze. Jest finansowane przez Austrię, Belgię, Brazylię, Czechy, Danię, Finlandię, Francję, Hiszpanię, Holandię, Niemcy, Polskę, Portugalię, Szwajcarię, Szwecję, Wielką Brytanię oraz Włochy, z kolei krajem gospodarzem jest Chile. Kilka innych krajów wyraziło zainteresowanie członkostwem w organizacji.

Główna misją ESO, wyrażoną w Konwencji z 1962 roku, jest dostarczanie astronomom i astrofizykom najnowocześniejszych urządzeń badawczych oraz umożliwienie prowadzenia czołowych badań w najlepszych warunkach. Roczne składki od krajów członkowskich wynoszą łącznie około 198 milionów euro, a organizacja zatrudnia około 700 pracowników. Budując i zarządzając wieloma najpotężniejszymi na świecie teleskopami naziemnymi, a także umożliwiając ważne naukowe odkrycia, ESO oferuje liczne możliwości transferu technologii, kontrakty technologiczne i jest świetną prezentacją możliwości europejskiego przemysłu.

Siedziba główna ESO znajduje się w Garching koło Monachium w Niemczech i obejmuje naukowe, techniczne oraz administracyjne centra organizacji. Oprócz tego ESO działa także w Santiago oraz w trzech unikalnych lokalizacjach obserwacyjnych w Chile: La Silla, Paranal i Chajnantor.

ESO buduje 39-metrowy Ekstremalnie Wielki Teleskop (ang. Extremely Large Telescope - ELT), który stanie się "największym okiem świata na niebo".

"W ESO osiągnięto bardzo unikalny poziom współpracy międzynarodowej. Wszystko jest tworzone przez tych, którzy zrobią to najlepiej, niezależnie od kraju i instytucji. Ten duch doskonałości jest przykładem dla całej Europy"

Maria van der Hoeven, była Minister Edukacji, Kultury i Nauki, Holandia




Siedziba ESO w Garching

Siedziba ESO

Mapa Chile

Obserwatoria ESO w Chile



Broszura: Osiąganie nowych granic w astronomii

Broszura: Osiąganie nowych granic w astronomii (plik PDF)