Archiwum naukowe oraz cyfrowy Wszechświat

Archiwum naukowe

Grupa Operacyjna Archiwum Naukowego (Science Archive Operation Group) otrzymuje i redystrybuuje dane ESO i HST oraz dostarcza wsparcie dla użytkowników.

Archive Operations RoomPrzez archiwum ESO jest co roku dystrybuowanych około 12 terabajtów (TB) publicznych danych. Archiwum obsługuje około 10.000 zapytań przez sieć. Dodatkowo ponad 2.000 CD i DVD z danymi jest wysyłanych co roku do kierowników projektów (Principal Investigators), w ramach obserwacji wykonywanych w ich imieniu (tryb serwisowy). Obecny stan zasobów archiwum to około 65 TB, z tempem przyrostu około 15 TB rocznie. Wkrótce ilość ta drastycznie wzrośnie o czynnik 10, gdy Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy (VISTA) z kamerą podczerwoną sam w sobie będzie produkować około 150 TB danych rocznie.

Serwery baz danych ESO klasy enterprise są koordynowane pomiędzy Niemcami i Chile, a ich technologia i złożoność konkuruje z wielkimi komercyjnymi serwerami enterprise, takimi jak międzynarodowe systemy bankowe.

Cyfrowy Wszechświat

Wielkie przełomy w teleskopach, detektorach i technologii komputerowej pozwalają obecnie astronomicznym przeglądom nieba produkować olbrzymie ilości zdjęć, widm i katalogów. Te zestawy danych pokrywają niebo we wszystkich długościach fali od gamma i promieniowania X, poprzez promieniowanie optyczne i podczerwone, po fale radiowe.

Astronomowie rozwijają sposoby wykonywania nowej nauki poprzez czynienie olbrzymich ilości danych z tego "cyfrowego Wszechświata" łatwo dostępnymi. Techniki te używają idei obliczeń rozproszonych (sieci GRID), z ciągłym i przejrzystym dostępem do danych poprzez "Wirtualne obserwatoria".

Tak jak fizyczne obserwatorium posiada teleskopy, każdy z unikalnym instrumentem astronomicznym, Wirtualne Obserwatorium ma centra danych, każde z unikalną kolekcją danych astronomicznych, oprogramowaniem i możliwościami przetwarzania.

Ta globalna inicjatywa, oparta na społecznościach, jest rozwijana na całym świecie pod auspicjami Międzynarodowego Sojuszu Wirtualnych Obserwatoriów (International Virtual Observatory Alliance, IVOA), a w Europie w ramach sieci projektu EURO-VO.

Wirtualne Obserwatoria już dowiodły swojej efektywności, na przykład poprzez odkrycie 31 nowych optycznie słabych, ciemnych kandydatów na kwazary w istniejących polach Great Observatories Origins Deep Survey (GOODS), czterokrotnie powiększając liczbę wcześniej znanych. Odkrycie oznacza, że przeglądy potężnych supermasywnych czarnych dziur jak dotąd niedoszacowały liczby tych obiektów co najmniej o czynnik dwa, a możliwe, że nawet o pięć (eso0418).