Fréttatilkynningar

26. mars 2015: Bestu mælingarnar sem gerðar hafa verið til þessa af rykskýinu G2 staðfesta að það komst næst risasvartholinu í miðju Vetrarbrautarinnar í maí 2014 og slapp með skrekkinn. Nýjar niðurstöður frá Very Large Telescope ESO sýna að ekki hefur teygst verulega á fyrirbærinu og að það er mjög þétt. Líklega er um að ræða unga stjörnu með efnismikinn kjarna sem enn er að draga til sín efni. Svartholið sjálft ber engin merki aukinnar virkni.

23. mars 2015: Nýjar mælingar APEX og annarra sjónauka hafa sýnt að stjarna sem evrópskir stjörnufræðingar sáu birtast á himni árið 1670 var ekki nýstirni heldur afar sjaldgæfur árekstur stjarna. Sprengingin sem myndaðist í kjölfar árekstursins var nógu björt til þess að hún sæist með berum augum en leifarnar svo daufar að nota þurfti hálfsmillímetrasjónauka til að varpa ljósi á ráðgátuna meira en 340 árum síðar. Niðurstöðurnar eru birtar í vefútgáfu tímaritsins Nature hinn 23. mars 2015.

11. mars 2015: Þetta glæsilega svæði í stjörnumerkinu Altarinu er sannkölluð fjársjóðskista af stjarnfræðilegum fyrirbærum. Þarna er að finna stjörnuþyrpingar, ljómþokur og virk stjörnumyndunarsvæði í um 4000 ljósára fjarlægð frá Jörðinni. Myndin sem hér sést er glæný og sú besta sem tekin hefur verið af þessum hluta himinsins til þess en hún var tekin með VLT Survey Telescope í Paranal stjörnustöð ESO í Chile.

5. mars 2015: Niðurstöður nýrrar rannsóknar benda til að í fyrndinni hafi verið haf á Mars sem innihélt meira vatn en Íshafið á Jörðinni og þakti stærri hluta af yfirborði reikistjörnunnar en Atlantshafið gerir á Jörðinni. Alþjóðlegt teymi vísindamanna notaði Very Large Telescope ESO auk tækja í W. M. Keck sjónaukunum og innrauðan sjónauka NASA til að fylgjast með lofthjúpi reikistjörnunnar og kortleggja vatn á mismunandi stöðum í lofthjúpnum yfir sex ára tímabili. Nýju kortin eru fyrstu sinnar tegundar. Niðurstöðurnar birtast í vefútgáfu tímaritsins Science í dag.

2. mars 2015: Stjörnufræðingar hafa í fyrsta sinn gert mælingar á ryki í einni fjarlægustu vetrarbraut sem rannsökuð hefur verið og fundið sönnunargögn fyrir örri þróun vetrarbrauta skömmu eftir Miklahvell. Mælingarnar voru gerðar með ALMA, sem nam daufan bjarmann frá köldu ryki í vetrarbrautinni A1689-zD1, og Very Large Telescope sem mældi fjarlægðina til hennar

26. febrúar 2015: Stjörnufræðingar hafa náð bestu þrívíðu myndinni af alheiminum til þessa með MUSE mælitækinu á Very Large Telescope ESO. Tækið starði á Hubble Deep Field South svæðið í aðeins 27 klukkustundir en þrátt fyrir það sýndu mælingar þess fjarlægðir, hreyfingu og aðra eiginleika mun fleiri vetrarbrauta en áður hefur tekist á þessu agnarsmáa svæði á himninum. Mælingarnar betrumbæta eldi athuganir Hubblessjónaukans og sýna áður óséð fyrirbæri.

18. febrúar 2015: Fyrir skömmu var SPHERE mælitækið nýja á Very Large Telescope ESO notað í leit að brúnum dverg sem búist var við að væri á braut um óvenjulegt tvístirni, V471 Tauri. Með SPHERE náðu stjörnufræðingar bestu myndum sem náðst hafa til þess af nágrenni þessa áhugaverða fyrrbæris en á þeim fannst ekki neitt. Þetta undarlega hvarf brúna dvergsins þýðir að viðtekna skýringin á sérkennilegri hegðun V471 Tauri er röng. Greint er frá þessum óvæntu niðurstöðum í fyrstu birtu ritrýndu greininni um mælingar með SPHERE.

9. febrúar 2015: Stjörnufræðingar sem notuðu sjónauka ESO auk sjónauka á Kanaríeyjum, hafa fundið tvær óvenju efnismiklar stjörnur í miðju hringþokunnar Henize 2-428. Stjörnurnar snúast hvor um aðra og eru smám saman að nálgast svo að eftir 700 milljón ár munu þær renna saman í eina og springa. NIðurstöðurnar verða birtar í vefútgáfu tímaritsins Nature hinn 9. febrúar 2015.

4. febrúar 2015: Á þessari mynd sem tekin var með VISTA kortlagningarsjónauka ESO sést hin fræga Þríklofnaþoka í nýju og draugalegu ljósi. Með hjálp innrauðs ljóss geta stjörnufræðingar séð í gegnum rykið í miðfleti Vetrarbrautarinnar og komið auga á ótalmörg fyrirbæri sem alla jafna eru hulin sjónum okkar. Á svæðinu sem hér sést, sem er lítill hluti af kortlagningarverkefni VISTA, hafa fundist tvær áður óþekktar og mjög fjarlægar sveiflustjörnur sem kallast sefítar, nánast beint fyrir aftan þokuna. Þær eru fyrstu stjörnurnar af þessari gerð sem fundist hafa hingað til í miðfleti Vetrarbrautarinnar, handan við miðbunguna.

28. janúar 2015: Á þessari nýju mynd frá Very Large Telescope ESO glóir halastjörnuhnoðrin CG4 dauflega og minnir um margt á gapandi munn risavaxinnar himneskrar veru. Þótt þokan virðist stór og björt á myndinni er hún í raun mjög dauf og erfið viðureignar fyrir stjörnuáhugafólk. Enn er ekki vitað hvers eðlis CG4 er raunverulega.

14. janúar 2015: Next-Generation Transit Survey (NGTS) sjónaukarnir hafa verið teknir í notkun í Paranal stjörnustöð ESO í Chile. Verkefnið snýst um leit að reikistjörnum utan sólkerfisins sem ganga fyrir móðurstjörnur sínar og valda þannig tímabundinni birtuminnkun á ljósi stjarnanna sem síðan er hægt að mæla með góðum mælitækjum. Leitinni verður einkum beint að reikistjörnum á stærð við Neptúnus, eða minni, þ.e. reikistjörnunum sem eru milli tvisvar til átta sinnum breiðari en Jörðin.

7. janúar 2015: Á þessari nýju mynd frá ESO er sem margar stjörnur vanti. Dökka geilin í glitrandi stjörnumergðinni er þó ekki geil heldur svæði í geimnum sem uppfullt er af gasi og ryki. Skýið dimma er kallað LDN 483 sem stendur fyrir Lynds Dark Nebula 483. Ský sem þessi eru fæðingarstaðir stjarna. Myndin var tekin með Wide Field Imager á 2,2 metra MPG/ESO sjónaukanum í La Silla stjörnustöð ESO í Chile.

17. desember 2014: Á þessari glæsilegu mynd sést stjörnuþyrpingin Messier 57 en hún var tekin með Wide Field Imager myndavélinni á 2,2 metra MPG/ESO sjónaukanum í La Silla stjörnustöð ESO í Chile. Þessi unga þyrping geymir áberandi bjartar bláar stjörnur sem og nokkrar rauðar risastjörnur.

4. desember 2014: ESO ráðið, æðsta stjórn ESO, samþykkti nýverið [1] að hefja smíði European Extremely Large Telescope (E-ELT) í tveimur áföngum. Gænt ljós hefur verið gefið til að ráðast í fyrri áfanga verkefnisins sem felur í sér um eins milljarðs evra fjárfestingu á smíði sjónauka sem verður að fullu starfhæfur með fjölda öflugra mælitækja og stefnt er á að taka í notkun eftir tíu ár. Sjónaukinn mun bylta rannsóknum á reikistjörnum utan okkar sólkerfis, stjörnum í nálægum vetrarbrautum og fyrirbærum í hinum fjarlæga alheimi. Á næsta ári verður gerður stærsti verktakasamningur í sögu ESO til þessa um smíði á hvolfþakinu og meginbyggingu sjónaukans.

26. nóvember 2014: Þessi fallega og litríka mynd af stjörnuþyrpingunni NGC 3532 var tekin með 2,2 metra MPG/ESO sjónaukanum í La Silla stjörnustöðinni í Chile. Sumar stjörnurnar eru skærbláar á meðan aðrar massameiri eru rauðar risastjörnur sem gefa frá sér appelsínugulan bjarma.

19. nóvember 2014: Nýjar mælingar Very Large Telescope (VLT) ESO í Chile hafa leitt í ljós beinlínuröðun milli stærstu byggingareininga alheimsins. Hópur evrópskra vísindamanna hefur komist að því að snúningsásar risasvarthola í dulstirnum liggja samsíða, jafnvel þótt milljarðar ljósára skilji á milli þeirra. Stjörnufræðingarnir komust einnig að því að snúningsásar dulstirnanna hafa tilhneigingu til að vera í línu við þræðina sem mynda stórgerð alheimsins.

10. nóvember 2014: MUSE mælitækið nýja á Very Large Telescope (VLT) ESO hefur gefið vísindamönnum bestu myndina hingað til af gríðarmiklum árekstri í geimnum. Nýjar mælingar sýna í fyrsta sinn hreyfingu gass sem hefur rifnað út úr vetrarbrautinni ESO 137-001 sem ferðast á ógnarhraða inn í mikla vetrarbrautaþyrpingu. Niðurstöðurnar svipta hulunni af gamalli ráðgátu — hvers vegna stjörnumyndun í vetrarbrautaþyrpingum deyr út.

6. nóvember 2014: Á þessari nýju mynd frá ALMA, Atacama Large Millimeter/submillimeter Array, sjást meiri smáatriði en nokkru sinni fyrr í efnisskífu sem umlykur unga stjörnu. Myndin er sú skarpasta sem tekin hefur verið á hálfsmillímetra bylgjulengdum og er afrakstur fyrstu mælinga ALMA sjónaukans í því sem næst lokamynd sinni. Niðurstöðurnar marka stór þáttaskil í rannsóknum á þróun sólkerfa og myndun reikistjarna.

3. nóvember 2014: Með því að nota víxlmælinn Very Large Telescope Interferometer hefur alþjóðlegur hópur stjarnvísindamanna uppgötvað sverðbjarma nálægt lífbeltum níu nálægra stjarna. Sverðbjarmi er ljós frá stjörnu sem endurvarpast af ryki sem myndast við árekstra smástirna og uppgufun halastjarna í sólkerfi. Tilurð svo mikils ryks á innstu svæðunum í kringum sumar stjörnur gæti komið í veg fyrir að ljósmyndir næðust af reikistjörnum á borð við Jörðina í náinni framtíð.

29. október 2014: Stjarnvísindamenn sem notuðu ALMA hafa í fyrsta sinn fundið gas- og rykstraum sem flæðir úr efnismikilli ytri skífu yfir í innri svæði tvístirnakerfis. Fyrirbæri af þessu tagi hefur aldrei sést áður og gæti átt stóran þátt í að viðhalda annarri, minni efnisskífu, sem gæti verið að mynda reikistjörnur og hefði ella horfið fyrir löngu. Helmingur stjarna á borð við sólina okkar verða til í tvístirnakerfum en það þýðir að þessi uppgötvun mun hafa töluverð áhrif á leitina að reikistjörnum utan okkar sólkerfis. Niðurstöðurnar eru birtar í tímaritinu Nature hinn 30. október 2014.